Να πω κι εγώ το μακρύ μου και το κοντό μου. Σε όλες τις διαταραχές, υπάρχουν διαβαθμίσεις: Υπάρχει ο/η έφηβος drama queen που τον/την παράτησε ο γκόμενος/γκόμενα και θα γκοθοκοπεί δυο χαρακιές για να τον/την προσέξουν, για να επιβεβαιώσει τον έλεγχο που έχει στο συναίσθημα και το σώμα του και άλλα τέτοια, κάποια στιγμή θα μεγαλώσει και θα του περάσει. Υπάρχει ο κακοποιημένος, που περίπου για τους παραπάνω λόγους ανάγκης εσωτερικού ελέγχου, αλλά χωρίς το drama queen, και χωρίς απαραίτητη την ύπαρξη γκομενικού, θα κάνει σε δύσκολες καταστάσεις το ίδιο, και έχει έντονη σκοτεινή πλευρά ναι μεν, αλλά (ενώ φυσικά θα του έκανε καλό ψυχολόγος) είναι βασικά ακίνδυνος. Υπάρχει και ο καταθλιπτικός που κάνει πρόβες για την αυτοκτονία, δοκιμάζοντας πόσο αντέχει τον πόνο. Υπάρχουν και πολλλοί-πολλοί ακόμα, ο εξαρτημένος από τον πόνο, ο καθαρόαιμος μαζοχιστής/ενοχικός, ο συναισθηματικός εκβιαστής, κλπ, αλλά είπα να αναλύσω τρεις αντιπροσωπευτικές, κλασικές "γεύσεις".Η Λένα προτείνει ψυχολόγο, και καλά κάνει, διότι από μία ερώτηση στο ίντερνετ, δε μπορεί να ξέρει σε ποιά κατηγορία εμπίπτει ο λεγάμενος, και κατά πόσο είναι "σοβαρά".Εσύ Roxy υποθέτω λες, και εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου, ότι αν είχαμε περίπτωση επικίνδυνη, ή της (δικής μου) τρίτης κατηγορίας, δε θα καθότανε να το λέει στην κοπέλα του, άρα αυτό μας οδηγεί να σκεφτούμε ότι το άτομο εμπίπτει μάλλον στις ενδιάμεσες, επιβαρυμένες συναισθηματικά, εντούτοις ακίνδυνες κατηγορίες.Όμως, διαβάζουμε μία ερώτηση από τρίτο για τρίτο, και πολλά από τα οποία μας μεταφέρονται, μπορεί να μην έχουν και ιδιαίτερη σχεση με την πραγματικότητα. Το γεγονός είναι ένα: Ο τύπος κόβεται, και η Λένα παρακάμπτει τα "πώς και τα γιατί" που δε μπορεί να γνωρίζει, και προτείνει το πιό υπεύθυνο πράγμα που μπορεί να προτείνει κάποιος σε αυτές τις περιπτώσεις.
Σχολιάζει ο/η