@HaifischnetΑπό έναν τέτοιο σύλλογο που πέρασα ως μωρομάνα, συνολικά η εμπειρία μου ήταν θετική. Κάποιες γυναίκες εκεί ήταν ακραίες, κάποιες την είχαν δει ηρωισμό το να θηλάζεις το μωρό σου (υποθέτω ότι θα είχαν ζοριστεί πολύ με τον θηλασμό, γιατί όχι, δεν είναι εύκολος για όλες), πάντως στην πλειοψηφία τους ήταν απλά μαμάδες με μωρά, που με την ευκαιρία των συναντήσεων του συλλόγου έκαναν τη βόλτα τους και συναντούσαν άλλες γυναίκες στην ίδια φάση με εκείνες, έλυναν απορίες και μοιράζονταν εμπειρίες. Κάτι σαν στοχευμένο group therapy. Αμερικανιά ήταν, αλλά δε με χάλασε. Επειδή αναφέρεις το μάρκετινγκ, να πω ότι τουλάχιστον στον σύλλογο που πήγαινα εγώ, δεν αντιλήφθηκα να βγάζει κανείς λεφτά από αυτό. Υπήρχε μία συμβολική ετήσια συνδρομή, που και αυτή ακόμα ήταν προαιρετική.Προσωπικά, δεν θα πήγαινα με άλλες 50 γυναίκες να θηλάζω ομαδικώς στα παρτέρια κεντρικών πλατειών σε στυλ ακτιβισμού, δεν είναι του χαρακτήρα μου. Αντιλαμβάνομαι όμως γιατί το κάνουν, γιατί εγώ – σε αντίθεση με σένα (όρθια στην εφορία, ε; Ουάου!) - έχω ακούσει κράξιμο έπειδη θήλαζα το 3 μηνών μωρό μου σε αίθουσα αναμονής νοσοκομείου Παίδων. ΠΑΙΔΩΝ! Και είχα και την πλάτη γυρισμένη να μη φαίνομαι. Wtf? Την επόμενη φορά που χρειάστηκε να πάω, ρώτησα αν υπάρχει δωμάτιο θηλασμού και με κοίταζαν σαν ούφο. Τελικά με βόλεψαν σε ένα άδειο γραφείο. Αυτά προ δεκαετίας περίπου.Κατεβατό έγραψα.