Φάγαμε πόρτα κορίτσια.Από τα 90ς. Τη χρυσή εποχή της πόρτας.(Θυμήθηκα ένα σαββατόβραδο στον Ν.Μαρμαρά Χαλκιδικής, βαθιά 90ς. Κόρη ευγενική και ομορφούλα, καλοντυμένη, παρακαλούσε πορτιέρη να την αφήσει να μπει και να βρει την παρέα της.Πορτιέρης: Μια χαρά είσαι, βάλε ένα τακουνάκι κι έλα.Κόρη, δείχνοντας τα μια χαρά, στυλάτα σανδαλάκια της: Αχ, σε παρακαλώ, δεν έχω τακούνια μαζί μου.Πορτιέρης, με συμπόνοια: Δεν μπορώ να κάνω τίποτα, δυστυχώς. Έστω χαμηλό τακουνάκι.)
