Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις εθελοντών που οι ίδιοι είναι άνεργοι και απογοητευμένοι και όσο και να μη θέλουν να το παραδεχτούν (κάποιοι, οι περισσότεροι το κάνουν) στον εαυτό τους σε μεγάλο ποσοστό ασχολούνται με τον εθελοντισμό για να γεμίσουν τα βιογραφικά τους, να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το κάνουν μόνο για αυτό, αλίμονο. Αυτό θα μπορούσε να είχε γραφτεί και σε πρώτο πληθυντικό βέβαια.Ένα πρόχειρο παράδειγμα που μου έρχεται για την τραγικότητα της φάσης που διανύουμε είναι και το παρακάτω: Εργαζόμενοι σε πρόγραμμα ΜΚΟ που βοηθούσε ευάλωτα νοικοκυριά - πραγματικά βοηθούσε και τα παιδιά εμπλέκονταν και συναισθηματικά σε όλο αυτό - να ανησυχούν οι ίδιοι αν θα συνεχίσει το πρόγραμμα και πόσοι από αυτούς θα απολυθούν εκ των πραγμάτων. Κανείς δεν είναι ασφαλής.
