το πρόβλημα έγκειται στο ότι η δικαιοσύνη είναι κατά βάση ταξική δηλαδή έχει καλύτερη μοίρα όποιος έχει οικονομικές δυνατότητες να προσλάβει καλούς δικηγόρους (για να μην πω ότι στατιστικά και μόνο αν το πάρεις ένα μέρος των δικαστών σίγουρα χρηματίζεται). η φυλακή είναι γεμάτη από φτωχούς όχι γιατί οι φτωχοί είναι πιο κακοί αλλά γιατί αφ' ενός η φτώχεια οδηγεί ένα μέρος τους σε έκνομες ενέργειες και αφ' ετέρου γιατί αν συλληφθούν καταδικάζονται ευκολότερα από ότι κάποιοι που διαθέτουν οικονομική επιφάνεια. στη περίπτωση των Τσοχατζόπουλου - Σταμάτη τα πράγματα είναι λίγο πιο περίπλοκα καθώς το ενδιαφέρον των μμε είναι στραμμένο πάνω τους. αυτό όμως δεν αλλάζει τη βασική συνθήκη που συνοψίζεται στη παρακάτω φράση: ο πλούσιος δεν κάθεται στη φυλακή. κι αν κάτσει, έχει τη σουίτα του. κι αν θέλει να φύγει θα βρεθεί ο τρόπος. το χρήμα είναι ένα είδος δύναμης κι αυτός που το διαθέτει κατέχει κάποια εξουσία. δεν μπορώ φυσικά να ξέρω τι μπορεί να έχει συμβεί, πιστεύω ότι ο εγκλεισμός είναι από μόνος του ένα βασανιστήριο, δεν επιθυμώ για κανέναν να είναι φυλακή. είναι όμως παραμύθι ότι όλοι είμαστε ίσοι απέναντι στο νόμο. δυστυχώς.