Αναλόγως πως χρησιμοποιεί κανείς τις λέξεις, μια χαρά φασίστας γίνεται. Δεν έχουν τόσο σημασία οι λέξεις, όσο οι προθέσεις εκείνου που τις χρησιμοποιεί και ο τρόπος με τον οποίον αυτό συμβαίνει. Πίσω από τις λέξεις μπορεί να κρύβεται η πιο ύπουλη προπαγάνδα και η χειρότερη λεκτική βία, ενδεδυμένη μάλιστα με τον μανδύα της κοσμιότητας και του καθωσπρεπισμού. Οι προκατάληψη, οι διαστρεβλώσεις, οι παρερμηνείες, οι αποπροσανατολισμοί, οι υπεκφυγές όταν μας συμφέρει, οι ακατανόητοι παραλληλισμοί, τα εθνικιστικά παραληρήματα, οι συναισθηματικά και ιδεολογικά φορτισμένες ιστορικές αναφορές, οι αφορισμοί, ο σχολαστικισμός, ο διδακτισμός, οι εξυπνακισμοί, οι ιδεοληψίες, ο εθνολαϊκισμός, τα κεκτημένα και αποκλειστικά δικαιώματα κριτικής και οι Κουτσογιωργισμοί δεν είναι σοβαρά επιχειρήματα. Δεν είναι καν επιχειρήματα. Τα "δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε" δεν είναι ελεύθερος διάλογος. Φασισμός είναι.
