Κοριτσάκι του 4, φοβάμαι εξίσου μην αρρωστήσω και φυσικά τρέμω στην ιδέα του θανάτου. Ένας τρόπος να αντιμετωπίσω το φόβο της αρρώστιας είναι να προσπαθώ να γνωρίσω το σώμα μου και να καταλαβαίνω τι μου λέει, να ενημερώνομαι για τις διάφορες παθήσεις που με φοβίζουν, άρα να προφυλάσσομαι αλλά και να τις απομυθοποιώ, να ρωτάω χωρίς ντροπή το γιατρό που επισκέπτομαι και να παίρνω δεύτερη γνώμη, αν χρειάζεται. Η ηλικία σου μπορεί να σου δώσει περισσότερη αυτοπεποίθηση και ψυχραιμία. Εμένα οι φοβίες μου επιδεινώθηκαν με τα χρόνια. Ξέρω ότι αυτό οφείλεται στο ότι δεν έχω πετύχει τους στόχους μου και δεν με ικανοποιεί η ζωή μου. Η χαρά μιας πλούσιας ζωής δεν αφήνει πολύ χρόνο για φόβο. Από προσωπική πείρα σου λέω ότι μπορείς να ελέγξεις τους φόβους σου αλλά θα ήταν εξίσου καλό να προσπαθήσεις να βρεις πού οφείλονται και αυτό να αντιμετωπίσεις. Μπορείς να προσπαθήσεις μόνη σου, με ομφαλοσκόπηση και ειλικρίνεια, και θα βρεις απαντήσεις. Αλλά αν βρεθείς σε αδιέξοδο, ναι, μπορεί να σε βοηθήσει πολύ ένας ειδικός, ακριβώς όπως πας στον γιατρό. Μην φοβάσαι να ζήσεις και οι φόβοι θα χαθούν. Μακάρι κάποιος να μου το έλεγε στα 26.