#3: Για να μην στεναχωριέσαι άδικα την επόμενη φορά που θα αποφασίσεις να βοηθήσεις κάποιον, θα ήταν καλό να μην καλλιεργείς ταυτόχρονα ενδόμυχες απαιτήσεις και προσδοκίες από την πράξη σου αυτή. Πολλές φορές ο άλλος δεν είναι "γαϊδούρι", απλώς κάνει ο,τι μπορεί στο μέτρο των δυνατοτήτων του, χωρίς καν να υποψιάζεται ότι για σένα υπάρχει ένας νοερός πήχυς. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θα έλεγα ότι η πρώτη σου ξαδέρφη έχει πολλά "ελαφρυντικά" (εσύ η ίδια λες ότι την έστειλες σε ψυχίατρο για αντικαταθλιπτική αγωγή). Να είσαι επιεικής τόσο με τους άλλους, όσο και με τον εαυτό σου και να μην απογοητεύεσαι όταν οι άλλοι δεν ανταποκρίνονται στις νοερές σου προσδοκίες. Μη σταματήσεις να προσφέρεις τη βοήθειά σου, όπου κι όπως μπορείς κι αντέχεις. Εσύ μονάχα ξέρεις πόσο αντέχεις και δεν είναι κακό να παραδεχτείς τα όριά σου. Θα ήταν, ωστόσο, καλό κι αναγκαίο για την ψυχική σου ηρεμία να συμφιλιωθείς με την ανθρώπινη αδυναμία. Κανείς δεν είναι τέλειος και φυσικά, ούτε εσύ ☺