Το σύντομο, προβοκατόρικο, σχόλιο (εξού κι η αναφορά στο αδειανό πουκάμισο της δημοκρατίας, που το φοράει όπως επιθυμεί η καθεμία/νας μας) αφορά τη λογική της συμμόρφωσης με ό,τι θεωρεί ανεκτό η πλειοψηφία.Όχι αγαπητές/οι. Στο δημόσιο χώρο θα κάνουμε τα πάντα. Θα είμαστε φτωχοί, άνεργοι, μετανάστες και θα ζούμε, θα είμαστε μουσουλμάνοι και θα θρησκευόμαστε, θα είμαστε ομοφυλόφιλοι και θα ερωτευόμαστε, θα είμαστε τοξικοεξαρτημένοι με τρύπια πόδια και θα περπατάμε, θα είμαστε βάνδαλοι και θα παρεμβαίνουμε. Όλα αυτά σε πείσμα της κυρίαρχης αισθητικής, ιδεολογίας και κουλτούρας.Και για να πάμε στο συγκεκριμένο. Διαβάζω σήμερα:"Όπως τονίζει η κοσμήτορας της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Ελένη Μαΐστρου, η ασπρόμαυρη τοιχογραφία πιθανότατα έγινε από κάποια ομάδα γκράφιτι που δραστηριοποιείται στην περιοχή. «Συχνά φτιάχνουν γκράφιτι στους τοίχους του Πολυτεχνείου. Μπορεί να το θεωρούν τέχνη. Όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα μνημείο. Συνεπώς θα πρέπει να το αποκαταστήσουμε, να λάβουμε μέτρα για την αποτροπή παρόμοιων παρεμβάσεων»."Μάλιστα. Ξεκάθαρα πράγματα. Επιβολή είναι το μνημείο αυτό καθαυτό. Ακόμη περισσότερο, επιβολή είναι η βίαιη μετατροπή ενός σημείου οργάνωσης της καθημερινότητας σε μνημείο: αλήθεια, πόσες σχολές του ΕΜΠ είπαμε ότι δραστηριοποιούνται στο κέντρο της πόλης; μήπως να πάρουμε το θάρρος να ρωτήσουμε την άποψη της κοσμήτορος για την πολεοδομία;Αγαπητές/οι, αυτά τα πράγματα δεν είναι λεπτομέρειες. Όσο υποστηρίζετε ότι ο βανδαλισμός εκείνου που επιβάλλεται στο δημόσιο χώρο είναι επιβολή --και δη ακροδεξιά-- μπερδεύετε τα μαχαίρια με τα σπρέι επειδή και τα δύο στοχεύουν στην καρδιά.