Δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν, αλλά τα περισσότερα σχόλια (με εξαίρεση αυτών της/του Oberon) μου θυμίζουν το αστείο με το δάχτυλο που έδειχνε το φεγγάρι.Δεν είναι τα ρούχα, ή το χρώμα τους που προκαλούν τρόμο. Αλλά αυτά τα γεμάτα χριστιανική αγάπη, κατάνυξη, σεμνότητα και καλοσύνη πρόσωπα, αυτά τα γεμάτα κατανόηση και φιλανθρωπία μάτια, για να μην μιλήσω για αυτά τα .... χτενισμένα γένια!!!! Και (όπως θα έλεγε κι ο δήμαρχος Χαρχούδας) ερωτώ: Σε ποια απ' αυτά τα μάτια θα εμπιστευόσασταν τον πόνο σας, από ποια από αυτά τα πρόσωπα θα ζητούσατε βοήθεια, σε ποια από αυτά τα βλέμματα θα πηγαίνατε να εξομολογηθείτε; Και απαντώ (αθάνατε Χαρχούδα) : ..................