Αγαπητή φίλη, πριν σε παραπέμψω στα εξαιρετικά γραμμένα σχόλια του ανώνυμου. (πχ. 2:37), έχω να προτείνω κάποια απλά πράγματα που θα μπορούσες να κάνεις. Ενδεχομένως μπορεί και να μιλάω "εκ του ασφαλούς," γιατί εν τέλει τελείωσα με το πτυχίο μου στα 22 και με το μεταπτυχιακό στα 24, αλλά - όπως συμβαίνει με όλους μας - το πέρασμά μου από το πανεπιστήμιο, ελληνικό και ξένο, είχε τα πάνω του και τα κάτω του. Βήμα πρώτο: Ανάλαβε τις ευθύνες σου, όποιες κι αν είναι αυτές. Μήπως πήγαινες σε περισσότερα πάρτι, απ' όσο οι υπόλοιποι "σκάρτοι" μαθητές, οι οποίοι όμως πήγαιναν που και που σε κανένα σεμινάριο; Μήπως προτιμούσες να πας για καφεδάκι με την παρέα αντί να πας στην παράδοση; Μήπως απλά δε διάβαζες αρκετά για την εξεταστική; Τίποτα απ' όλα αυτά δεν είναι μεμπτό και όποιος δηλώσει ότι δεν έχει κάνει τα πάρτι και τις βόλτες του μάλλον θα λέει ψέματα. Όλα αυτά είναι απαραίτητα για ένα φοιτητή - αλλά με μέτρο! Από την άλλη, υπάρχει η κατηγορία των πολύ επιμελών φοιτητών οι οποίοι δεν αποδίδουν είτε επειδή δεν έχουν καταλάβει τι ζητάει ο εκάστοτε καθηγητής, είτε επειδή απλά "φοβούνται" ότι όταν θα πάνε να γράψουν, θα πάρουν 5 αντί για 9 και τελικά αφήνουν τις εξεταστικές να περνούν έτσι. Μόλις καταλάβεις η ίδια τι πάει λάθος, θα μπορέσεις να αναλάβεις ευκολότερα δράση.Βήμα δεύτερο: Λύσε το πρόβλημαΣε μεγάλο βαθμό είναι λογικό να νιώθεις απογοητευμένη, όμως θυμήσου ότι η κατάσταση είναι στο χέρι σου να βελτιωθεί. Έχεις ένα στόχο: να πάρεις πτυχίο. Πώς μπορείς να το καταφέρεις αυτό; Γράψε πόσα μαθήματα σου μένουν και ένα ρεαλιστικό στόχο εξεταστικών στον οποίο μπορείς να τα περάσεις πχ. δώδεκα σε τρεις, επτά σε δύο κλπ (η απάντηση, εξαρτάται ασφαλώς από εσένα). Πήγαινε και δίνε και περισσότερα, χωρίς να σε νοιάζουν - σε αυτή τη φάση - οι βαθμοί. Συμβουλεύσου συμφοιτητές που εμπιστεύεσαι, διάβασε τα βιβλία και τις επιτομές, μίλησε με καθηγητές για να δεις τι ακριβώς απαιτήσεις έχουν στις εξετάσεις. Αν δεις ότι το εχεις ανάγκη, κάνε φροντιστηριακά/ιδιαίτερα μαθήματα. Να θυμάσαι ότι μπορεί το επίπεδο δυσκολίας σπουδών κάποιων τμημάτων να φαίνεται ευκολότερο ή δυσκολότερο από κάποιων άλλων (πχ. ιατρικές, νομικές και πολυτεχνεία θεωρούνται σχετικά δύσκολες σχολές) αλλά μην κάνεις συγκρίσεις: κάθε τμήμα έχει τη δυσκολία του και τη μέθοδό του και εσένα, αυτό που σε νοιάζει είναι να αποφοιτήσεις από το τμήμα σου.Βήμα τρίτο: Ατένισε το μέλλον με αισιοδοξία. Δεν είσαι χαζή, ούτε άχρηστη. Από την άλλη, δεν είσαι και η μοναδική περίπτωση που έκατσε λίγο παραπάνω στο πανεπιστήμιο. Είσαι ακόμα πολύ μικρή και έχεις δικαίωμα να ονειρεύεσαι το μέλλον σου όπως το θέλεις. Απλά, ο ευκολότερος τρόπος να κάνεις περαιτέρω σχέδια είναι να πάρεις το πτυχίο. Με κάθε μάθημα που περνάς η αυτοπεποίθησή σου θα ανεβαίνει και θα μπορείς να δεις τα πράγματα πιο καθαρά. Μη σκέφτεσαι όμως από τωρα τι θα κάνεις στο μέλλον: κάνε ένα βήμα τη φορά, αργά και σταθερά. Το μεταπτυχιακό σου μπορείς να το κάνεις και στα 25, και στα 27 και στα 31 και πάει λέγοντας. Το θέμα είναι να το κάνεις, ξέροντας τι θέλεις και νιώθοντας ικανοποιημένη με τον εαυτό σου.
