#1#Και εγώ έχω χάσει τον αδελφό μου...και μου συνέβαινε και μου συμβαίνει ακόμη το ίδιο.Σκέφτομαι την στιγμή που μου το είπαν... Έχω σκεφτεί πολύ γιατί επανέρχομαι στην συγκεκριμένη στιγμή και υποθέτω ότι ήταν αυτή που συγκλονίστηκα αφόρητα, που κατάλαβα απόλυτα τι είχε συμβεί και τι έπεται.... Τον αδελφό μου τον σκέφτομαι κάθε μέρα από τότε, είναι στον μυαλό μου σε όλες τις όμορφες στιγμές μου. Και αυτό το έχω σκεφτεί...καταλήγω ότι συμβαίνει γιατί είτε θα ήθελα να είναι κοντά μου, είτε ότι θα ήταν χαρούμενος για εμένα, είτε γιατί σκέφτομαι όλα αυτά που δεν θα ζήσει....Τον σκέφτομαι και σε όλες τις δύσκολες στιγμές μου, είναι σαν σε όλες τις στεναχώριες να υπάρχει πρώτα αυτή...Είναι πολύ δύσκολος ο δρόμος, για όλους σας, όμως περπατιέται και σιγά σιγά όλα γίνονται πιο ήπια. Η ζωή είναι όμορφη παρά τις δυσκολίες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε...Μην αναρωτιέσαι τι είναι φυσιολογικά και τι όχι, ο καθένας πενθεί με τον δικό του τρόπο.