Μου φαίνονται λίγο βαρειές κουβέντες τα "αυτονόητη αηδία" και "πολιτισμικός βόθρος".Τα γονίδια παίζουν ρόλο και μάλιστα πάρα πολύ σημαντικό. Δεν γεννιόμαστε tabula rasa και αυτό δεν είναι ιδεολόγημα, είναι επιστημονικό δεδομένο.Για να μην παρερμηνευθώ, δεν είμαι κατά των υιοθεσιών - κάθε άλλο. Δεν βρίσκω όμως παράλογο τον φόβο ή έστω τις αμφιβολίες που μπορεί να έχει κάποιος μπροστά στο ενδεχόμενο υιοθεσίας ενός παιδιού αγνώστων γονιών σε σχέση με το τι μπορεί να κουβαλάει στο DNA του.Το λάθος στην έκφραση του συγγενή κατά τη γνώμη μου έγγειται στο ότι "βλαμμένο" - ας το πούμε έτσι - μπορεί να σου βγει το παιδί είτε είναι είτε δεν είναι βιολογικά δικό σου και μπορεί να φταις πολύ, λίγο ή καθόλου γι' αυτό, πάλι είτε είναι είτε δεν είναι βιολογικά δικό σου. Και τέλος πάντων, παραείναι πολυπαραγοντικό το θέμα της ανατροφής παιδιών για να επιδεχτεί μονοσήμαντες απαντήσεις - συνεπώς, και αφορισμούς.