Συμφωνώ και θα ήθελα να προσθέσω το εξής στη συζήτηση: είναι απολύτως φυσιολογικό και υγιές να έχουμε καύλες και καλό θα ήταν για την ψυχική μας υγεία να τις αποδεχόμαστε χωρίς ενοχές (αυτό ισχύει για όλους, άντρες-γυναίκες). Όμως, από την αποδοχή της καύλας μέχρι την άκριτη ικανοποίησή της με κάθε μέσο και τίμημα, ανεξαρτήτως συνθηκών, η απόσταση είναι τεράστια. Με άλλα λόγια, είναι άλλο πράγμα η απενοχοποίηση της καύλας και άλλο η ιδεολογικοποίησή της. Η πρώτη συμβάλλει στην εξέλιξη του πολιτισμού, η δεύτερη μας πισωγυρίζει στην εποχή των σπηλαίων. Η ιδεολογική παντιέρα "κάνω ο,τι μου καυλώσει" δεν είναι καθόλου προχώ και προοδευτική, αντιθέτως είναι εγωιστική, ανεύθυνη, ανώριμη και ζωώδης και δεν συνάδει με τις κατακτήσεις του ανθρώπινου πολιτισμού. Το γενίκευσα λίγο, αλλά νομίζω ότι πιάσατε το σκεπτικό μου.