#7 Μεγαλώνοντας επίσης με δύο γλώσσες επιβεβαιώνω αυτό το switching, όπως ανέφερε η Σανάνθη, που είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς. Έζησα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου στην Γερμανία σαν Ελληνίδα και τα κάποια χρόνια στην Ελλάδα εξέχοντας σαν Γερμανίδα (άλλοτε θετικά και άλλοτε αρνητικά).Τα τελευταία χρόνια παρατήρησα ακόμα και σε αυτούς που έμαθαν αργότερα μια δεύτερη γλώσσα (έστω και αν δεν την μιλάνε άπταιστα) ότι αλλάζει ο τόνος της φωνής τους και η μιμητική του προσώπου. Είναι σαν να γίνετε ένας άλλος άνθρωπος ή βγάζει μια διαφορετική πτυχή του εαυτού του.Η προσέγγιση μεταβαίνει άλλοτε σε πιο γλυκιά, πιο ζωηρά ή πιο ουδέτερη, πιο μετρημένη. Κυρίως γνωρίζεις μια διαφορετική νοοτροπία που σημαίνει διαφορετικούς θεσμούς, έναν διαφορετικό τρόπο σκέψεως, μια διαφορετική προσέγγιση που ευρύνει την προσαρμογή στην παγκοσμιοποίηση, αν θέλετε.Προσωπικά ζω στην κοσμάρα μου αλλά μπορώ να ταυτιστώ και με τους δυο κόσμους. Όσοι έχουν παρόμοιες εμπειρίες επιλέγουν μια κοινωνία multi culture που είναι πιο πολύπλευρη. Ακόμα και πολλοί Γερμανοί (τουλάχιστον στην Ρηνανία Βεστφαλία) δεν θέλουν να αλλάξει κάτι στην πολυπολιτισμική τους κοινωνία. Μόνο το ένα ή μόνο το άλλο με κάνει να νιώθω εγκλωβισμένη. Υ.Γ. Σημασία έχει μαθαίνοντας μια γλώσσα να εισχωρήσει κανείς στο βάθος, δηλαδή στην λογοτεχνία.