Χωρίς αμφιβολία ο Νταλάρας παραμένει ένας από τους 2-3 σημαντικότερους τραγουδιστές της γενιάς του, είναι το ίδιο εργατικός και φιλομαθής όπως και στα νιάτα του και πάντοτε βγάζει δουλειές υψηλών προδιαγραφών - τουλάχιστον με βάση το προσωπικό του κριτήριο. Ταυτόχρονα, κλείνει φέτος τα 66 χρόνια του, έχει ξεπεράσει τα 11 εκατομμύρια αντίτυπα συνολικών πωλήσεων και είναι ο μοναδικός καλλιτέχνης της γενιάς του που προσπάθησε τόσο πολύ και τόσο επίμονα να γίνει αντιπαθής σε μεγάλη (πολύ μεγάλη) μερίδα των Ελλήνων μουσικόφιλων και γενικώς ακροατών. Ο Νταλάρας ήταν νεοσσός τη δεκαετία του '60, trendy τη δεκαετία του '70, καθεστώς τη δεκαετία του '80, εθνικός σταρ τη δεκαετία του '90 και πάει λέγοντας. Μετά από τόσα πολλά χρόνια παρουσίας και (υπερ)προβολής έχει ΠΕΘΑΝΕΙ η όποια περιέργεια μπορούσε να έχει γι' αυτόν το κοινό. Όσο και να προσπαθεί (φιλότιμα), είναι αδύνατον να αλλάξει τη ροή των πραγμάτων.
