Στη χώρα που οι γυναίκες απέκτησαν ψήφο το 1971 (στο Ιράν ψηφίζουν από το 1963 και στη Λιβύη από το 1920) νομίζω ότι η κατά τα λοιπά υποδειγματική δημοκρατία τους υπερβάλει.Αν δεν γίνει γνωστό το πλήρες πλαίσιο του νόμου δεν μπορεί να υπάρχει σαφής άποψη. Το μόνο που με ενοχλεί -και θα με ενοχλούσε σε οποιαδήποτε περίπτωση, είτε το μέτρο ήταν υπέρ των μπλε, των κόκκινων ή των πράσινων- είναι η δίκη προθέσεων.Κατά τα λοιπά πρόκειται ακόμα για ένα μέτρο θετικών διακρίσεων που ζητάει αυξημένο περιθώριο κριτικής, όπως όλα τα μέτρα θετικών διακρίσεων. Δεν μπορεί μια ομάδα πολιτικού λόμπυ να ποινικοποιεί την σε βάρος της κριτική. Ανοίγουν παράξενες πόρτες...