@ losromi Λες:"Το επιχείρημα "παράπλευρες απώλειες", όταν μιλάμε για ανθρώπους, μου φαίνεται επιεικώς μικροπρεπές - αν μου επιτρέπεις (...) Κι ένας να πεθάνει δεν υπάρχει καμία πρόοδος. "Δεν υπάρχει καμία πρόοδος; Διαφωνώ μαζί σου για το πόσο αυτό που λες είναι -καν- επί ρεαλιστικής βάσης. Αν σώζεις 999 και "σκοτώνεις" 1 τότε δεν ακυρώνεται -σε καμία περίπτωση- το γεγονός ότι έχουν σωθεί 999, αλλά πρέπει να κινηθείς -σαφώς- στην βελτιστοποίηση της φόρμουλάς σου (έστω κι αν είναι οικονομικά ασύμφορο) ούτως ώστε να μην "σκοτώνεις" ούτε τον 1.Ο καρκίνος είναι μία ασθένεια η οποία έχει τόση ηλικία όση και ο άνθρωπος. Φυσικά το γεγονός των αυξημένων παραγόντων ρυπάνσεως, που προκαλούνται απ΄ όλες τις δραστηριότητές μας, των στρεσογόνων παραγόντων, της χρήσης συντηρητικών στα τρόφιμα, το κάπνισμα (το οποίο και επιλέγουν αρκετά συνειδητά πολλοί συνάνθρωποί μας, γνωρίζοντας τις συνέπειες και που ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας λέει πως ευθύνεται για 6 εκατ. θανάτους κάθε χρόνο), οι σύγχρονες ακτινοβολούχες (sic) επικοινωνίες (οι οποίες ως ένα βαθμό είναι κι αυτές επιλογή ή τουλάχιστον ο τρόπος χρήσης τους είναι επιλογή), αυξάνει τα κρούσματα καρκίνου. ...Μήπως το θέμα μας, όμως, ξεχειλώνει αρκετά και τελικώς καταλήγει στο ποιες είναι οι οικολογικές (με την ευρεία έννοια) ΑΛΛΑ ταυτόχρονα ΒΙΩΣΗΜΕΣ και ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ λύσεις που χρειάζονται οι σχεδόν 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι του πλανήτη για να βγάζουν τα προς το ζην κάθε μέρα, να τραφούν κάθε μέρα, να χρησιμοποιούν ενέργεια κάθε μέρα, να μετακινούνται κάθε μέρα και εν τέλει να ζουν όμορφα κι ωραία stress free κ.λπ.; Είναι πολύ ωραίο εγώ ας πούμε στο χωριό μου και σε μικρή κλίμακα να μην ραντίζω -καν- τα οπωροφόρα δεντράκια μου και να έχω το 1/3+ των καρπών ακατάλληλο προς βρώση, λόγω ασθενειών-παρασίτων: δεν τρέχει και τίποτε θα πάω στο μανάβικο να πάρω φρούτα …και το γνωρίζω ότι π.χ η monsanto είναι για πολλές μπάτσες (πολλές όμως), αλλά αναρωτιέμαι αν -ρεαλιστικώς- τους παίρνει στην Ινδία φερ΄ ειπείν να πετάν στα σκουπίδια 1/3+ των καρπών και να έχεις δλδ στην μία πλευρά της ζυγαριάς τις αυξημένες πιθανότητες καρκίνου (και όλες τις ..."ηθικότατες" πρακτικές αυτών των καλλιεργειών) αλλά από την άλλη μεριά της ζυγαριάς να αντιμετωπίζεις κάτι που λέγεται λιμός. Δεν ξέρω, μπορεί και να τα λέω ελαφρώς απλοϊκά. Και αν οι άνθρωποι από την υψηλότερη ως την χαμηλότερη μονάδα κοιτούν το κέρδος και την βελτιστοποίηση των απολαβών τους από κάθε ενέργεια (εργασία κ.λπ.) μην έχοντας στο νου τα μελανά σημεία που φαίνονται να διαμορφώνονται για το μέλλον και πάλι δεν βλέπω πως με το να προσκολλόμαστε –εμμονικά και με θρησκοληπτικά χαρακτηριστικά- σε πολύ αμφίβολα σενάρια, βοηθάει σε κάτι (αν δεν βλάπτει κιόλας).[Δυστυχώς έχω πείρα (από εξαιρετικά κοντά) του πόσο κοστίζουν τα αντικαρκινικά χάπια, όπως μού έχουν πει για περίπτωση συγγενούς που πέθανε από δηλητηρίαση, καταναλώνοντας μεγάλη ποσότητα κουκουτσιών βερίκοκων].
