Ρε συ Άρη (συγγνώμη για την υπερβολική οικειότητα αλλά διαβάζοντας τις πάντοτε μετρημένες,πληροφορημένες κι ανθρώπινες απόψεις σου,καθώς και τα πάντοτε ενδιαφέροντα ποστ σου σε θεωρώ γνωστό μου,και πάλι συγγνώμη),αυτό ακριβώς που γράφεις εδώ σκέφτηκα κι εγώ πριν κάνα 2ωρο όταν πρωτοδιάβασα την είδηση για τον καρκίνο του Μoz.Ότι δε θα μπορούσε να υπάρξει μια διαφορετική αντιμετώπιση του θανάτου από έναν τέτοιο καλλιτέχνη κι άνθρωπο...Απ'την άλλη,από εκείνη την ώρα κυριολεκτικά μου'χει γυρίσει το στομάχι...Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι το World Peace Is None Of Your Business μπορεί να είναι και το τελευταίο πρωτότυπο υλικό που άκουσα απ'τον Μoz κι ότι,αν γίνει τελικά,αυτή του η συναυλία του το δεκέμβρη ίσως να είναι,πέραν απ'την πρώτη μου,κι η τελευταία μου του Μoz...Δεν πιστεύω σε θεούς και δαίμονες,αλλά στην περίπτωση που κάτι τέτοιο υπάρχει κι επηρεάζει τη ζωή μας,δε ξηγιέται καθόλου μα καθόλου καλά...Υ.Γ.Το διαβάσεις,δεν το διαβάσεις αυτό το υστερόγραφο δε μ'απασχολεί,εγώ νιώθω την ανάγκη να το γράψω.Επειδή μετά από τόσες εκατοντάδες Μικροπράγματα που'χω διαβάσει έχω καταλάβει ότι διαβάζω έναν πραγματικά ανθρώπινο άνθρωπο,κάθε φορά που συμπίπτουν οι απόψεις μας ή οι προσεγγίσεις μας πάνω σ'ένα συμβάν/θέμα,σκέφτομαι πάντα ότι ακριβώς γι'αυτό το λόγο είναι κατά 99,99% σωστή η εκάστοτε σκέψη μου.Να'σαι καλά ρε Άρη και συνέχισε έτσι.
Σχολιάζει ο/η