Ας το πάρουμε απόφαση γιατί είναι η αλήθεια:εκτός από τον ήλιο και τη θάλασσα (παράγοντες για τους οποίους δε βάλαμε καθόλου το χεράκι μας, όπως πολύ σωστά έχει παρατηρήσει πολλάκις η Λένα), είμαστε επίσης περήφανοι για πράγματα για τα οποία θα έπρεπε να ντρεπόμαστε, και τα οποία ερμηνεύουμε και αποκαλούμε κατ'ευφημισμό 'μεσογειακό ταμπεραμένο', τσαμπουκά και ντομπροσύνη - έννοιες συνυφασμένες με το προφίλ του Έλληνα/Νεοέλληνα/Ελληνάρα (λέξη αισχρή, όσο και αυτό που αντιπροσωπεύει)-, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για αγένεια, θράσος, έλλειψη στοιχειωδών τρόπων καλής συμπεριφοράς και "κάνω-ό,τι -γουστάρω-και κοιτάω-την-πάρτη-μου-γιατί-είναι-δικαίωμά-μου".Δυστυχώς είναι αρκετά δύσκολο να το καταλάβει κάποιος που δεν έχει ζήσει εκτός Ελλάδας, γι'αυτό και οι αντιδράσεις.Υ.Γ. Το άνωθι παραλήρημα είναι απάντηση στο "στην Ελλάδα τα κάνουμε όλα λάθος" και όχι στο βάψιμο και στο Μέγαρο συγκεκριμένα.