@ as myself Συμφωνώ και επαυξάνω. Ως γυναίκα που βάφεται (αρκετά βαριά συνήθως) και αν είχε τη δυνατότητα να κυκλοφορεί εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο βαμμένη χωρίς επιβλαβείς συνέπειες για το δέρμα, ή εξαιτίας άλλων πρακτικών λόγων, θα το έκανε, θεωρώ την επιλογή περισσότερο θέμα προσωπικού γούστου, αισθητικής, φαντασίας και αντίληψης περί "ιδεατής" ή επιθυμητής εικόνας του εαυτού και λιγότερο ως απότοκο του marketing ή της κοινωνικής κουλτούρας, εν γένει. Δεν υποστηρίζω ότι το marketing καλλυντικών δεν επηρεάζει και οι βιομηχανίες δεν έχουν διαδραματίσει μεγάλο ρόλο σε όλα αυτά ωθούμενες από εμπορικά επικερδέστατα κίνητρα (πραγματικά μιλάμε για ασύλληπτο χρήμα - για να αγοράσεις ένα πλήρες πακέτο "αντιρυτιδικών" καλλυντικών κάποιας σειράς από μια διάσημη μάρκα χρειάζεσαι σχεδόν ένα μέσο μισθό - μισθό εποχής προ κρίσης) ή ότι τα επικυρίαρχα πρότυπα ομορφιάς, όπως αυτά προβάλλονται κατά κόρον από τα mainstream media, δεν πιέζουν σαφέστατα προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά εντέλει είμαι της άποψης πως καμιά δεν καταπιέζεται ιδιαίτερα να βαφτεί αν δεν το θέλει και εάν ασφαλώς έχει αυτονομηθεί (ή χειραφετηθεί, κατά το φεμινιστικότερον) ως προσωπικότητα και δεν άγεται και φέρεται από κάθε ευφάνταστη (εμπορικά προπάντων) καινούργια μόδα σα μαριονέτα. Εξάλλου, οι ενενήντα εννιά στις εκατό γυναίκες που συναντά κανείς το πρωί σε ένα μεσοαστικό (και όχι μεγαλοστικό) δρόμο στην Ελλάδα είναι εντελώς άβαφες ή πολύ ελαφρά βαμμένες. Αν δεχτούμε, λοιπόν, τη θεωρία ότι κάποια καταπιέζεται από τη μέση εικόνα της γυναίκας το πρωί, αυτή θα είναι μάλλον η γυναίκα που βγαίνει με βαρύ μακιγιάζ την ίδια ώρα.Η αποτρίχωση είναι άλλο ζήτημα. Δεν έχω να πω κάτι επ' αυτού. @ i-Boson Aν δεν ιδρώσεις ή κλάψεις ή υποστείς πολύ έντονες καιρικές συνθήκες ή βραχείς, με ένα ελαφρύ φρεσκάρισμα, ναι.