Εγώ, πάλι, το αποκαλώ αχρειότητα και θράσος εκ μέρους της. Εν συντομία, απουσία πολιτικού ήθους. Καθόλου πρωτότυπο για πολιτικό ζώο στη σύγχρονη ιστορία μας. Τα λόγια που εξαπέλυσε δε συνοδεύονται από αντίστοιχες πράξεις : 1) Ούτε παραίτηση για λόγους ευθιξίας. Ο σύζυγός της εξαπατούσε και έκλεβε το δημόσιο - όχι ο πέμπτος ξάδερφος του μπατζανάκη της - ο άνθρωπος με τον οποίο μοιράζεται τη ζωή της και έχει δημιουργήσει οικογένεια, ο άνθρωπος που εμπιστεύεται και επέλεξε για σύντροφο της ζωής της και με τον οποίον εξακολουθεί να είναι μαζί, "το άλλο της μισό" θα λέγανε πολλοί... που εδώ αποκόπηκε ξαφνικά και έγινε ακέραιο το ένα και σάπιο το άλλο(!)... 2) Μα ούτε ανάλογη παραδειγματική ποινή ακόμα έλαβε χώρα. Και θα δούμε ΠΟΙΑ θα είναι αυτή, καθώς και ΑΝ θα εκτελεστεί - κάτι μαντεύουμε σχετικά όλοι, χωρίς να έχουμε το κληρονομικό χάρισμα. Εν πάση περιπτώσει, είτε ήταν ειλικρινής στις δηλώσεις της περί άγνοιας για το αδίκημα είτε ψευδόταν ασύστολα (εγώ πιστεύω ξεκάθαρα ότι ψευδόταν, το θεωρώ ηλίου φαεινότερο, αλλά θεωρητικά είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε και την άλλη πιθανότητα), όφειλε να δείξει συνέπεια στις υποτιθέμενες αξίες της. Όταν ένας δικός σου - ο συνεργάτης σου ακόμα - παρανομεί, είσαι κι εσύ άμεσα ή έμμεσα υπεύθυνος γι' αυτό - ακόμα κι αν εσύ ο ίδιος δεν παρανόμησες - διότι έχεις ευθύνη απέναντι στις επιλογές σου (και σχετικά με τους συνεργάτες σου βεβαίως, αντιστοίχως με κάθε πρόσωπο που επιλέγεις να σταθεί δίπλα σου και το όνομά του και το ποιόν του να συνδεθεί σαφώς μαζί σου) και επίσης ως υπεύθυνος και αξιοπρεπής άνθρωπος γνωρίζεις ότι οι λανθασμένες επιλογές της ζωής σου έχουν κόστος το οποίο εσύ οφείλεις να είσαι σε θέση να σταθείς στο ύψος των περιστάσεων και να το πληρώσεις - και να μπορείς να το αποδείξεις. Αποχωρείς από την πολιτική, αν η πράξη αυτή (το εξευτελιστικό αδίκημα του συντρόφου σου εναντίον του δημοσίου συμφέροντος) πραγματικά σε αηδιάζει. Οριστικά. Αμετάκλητα. Με το κεφάλι σκυμμένο, έτσι ώστε να μπορείς να το σηκώσεις και να συναντήσεις το βλέμμα σου καθαρό απέναντι στον καθρέφτη σου και κατ' επέκταση απέναντι στο βλέμμα του κόσμου μετέπειτα. Ο λόγος πάντως που θα ήθελα να ακούσω εγώ από τα χείλη ενός πολιτικού που - έστω και έμμεσα - βρέθηκε μπλεγμένος σε κάποιο (μικρότερο ή μεγαλύτερο) σκάνδαλο είναι εντελώς διαφορετικός. Επειδή καθίσταται αδήριτη ανάγκη να με αντιπροσωπεύει - αυτός είναι ο ρόλος του, γι' αυτό εξελέγη in the first place. Ο κάθε ένας πολιτικός άρχοντας αντιπροσωπεύει όλον το λαό που υπηρετεί, όχι μόνο αυτούς που τον ψήφισαν. Είναι μέγιστης, επιτακτικής σημασίας ζήτημα κάθε πολίτης να τον αναγνωρίζει και να τον αποδέχεται ως προσωπικότητα για το πολιτικό του ήθος, όσο κι αν διαφωνεί με όλες ή τις επιμέρους θέσεις του. Αυτό πρόκειται για υποχρέωση πρωτίστως του ίδιου του πολιτικού προσώπου, δηλαδή το να το επιδιώξει και να το κατακτήσει. (Δεν εξυπονοώ ότι δεν αποτελεί ΚΑΙ υποχρέωση όλων των πολιτών που ασκούν το εκλογικό τους δικαίωμα)Αλλιώς μη μιλάτε για πολιτισμό, απλά δεν μας βρίσκεται πρόχειρος.
