Στις αρχές εξοργιζόμουνα, έβγαζα καπνούς απ τα αυτιά με την αγένεια,ειδικά απ το τηλέφωνο αρνιόμουν σε τόσο μεγάλο βαθμό την αγένεια που έλεγα μπααα μωρε αποκλείεται δεν θα άκουσα καλά και απλά εμένα στήλη άλατος.Συζητώντας μ έναν πολύ καλό μου φιλο μου είπε το εξής που με βοήθησε αρκετά,μια φράση κλειδί ...γιατί κάθεσαι και "χρεώνεσαι" προσωπικά την αγένεια των άλλων ; ε λοιπόν ναι γινόμουν χάλια γιατί καθόμουν και χρεωνόμουν το ότι ο αλλος ξύπνησε ανάποδα σήμερα ή οτι τσακώθηκε με την γυναίκα του ή όπως είπες εχει χρέη και χιλίες αλλες δυο σκοτούρες που τον απασχολούν ή στην τελική έτσι χοντροκόμμενος μπορεί να είναι ο χαρακτήρας του.Τώρα πλέον δεν την χρεώνομαι και απαντάω με ευγένεια,αφού έχω πάρει δυο-τρεις-δέκα αναπνοές για να κατέβει το αίμα απ το κεφάλι...
Σχολιάζει ο/η