Βασικά, υπερεκτιμημένος είναι νομίζω ο τιμοκατάλογος. Αν αυτές είναι τιμές για ατομική μερίδα, είναι απαράδεκτες.Κατά τα άλλα αυτό που εκτιμάται είναι ακριβώς η ατμόσφαιρα που βλέπουμε εδώ, δηλαδή το άνοιγμα της τοπικής κοινωνίας στην πιτσιρικαρία. Η συνύπαρξη του (ζωντανού) παραδοσιακού στοιχείου με ωραία ατομάκια και φρικάκια (νέα, φρέσκα και όμορφα). Νομίζω αυτό δεν θα το βρεις ούτε στην Πελοπόννησο ούτε στη Μακεδονία. Μόνο σε νησιά.Επιπλέον η Ικαριώτικη μουσική προσωπικά μου είναι πολύ πιο ευχάριστη από πολλές στεριανές μουσικές (αν και δεν είναι η αγαπημένη μου).Ακόμη, θα σχολίαζα ότι ζωντανά πανηγύρια, χωρίς Casio ή χωρίς καν ηχεία, με ατμόσφαιρα και καλή μουσική, γίνονται και στη Θράκη, την Ήπειρο, και οπωσδήποτε στην Κρήτη, αν και νομίζω ότι τα πιο ενδιαφέροντα απ' όλα είναι σε κάτι μάλλον άσημες τοποθεσίες στα Δωδεκάνησα. Με τσαμπούνες και άλλα αρχέγονα. Εδώ βέβαια μπαίνουμε σε εθνομουσικολογικά χωράφια.Προσωπικά δεν έχω εντυπωσιαστεί από πελοποννησιακά πανηγύρια στα οποία έχω παρευρεθεί, με την εξαίρεση της γουρουνοπούλας την οποία κατέχουν.