Αυτή τη μελαγχολία πάντως, μου τη δημιουργεί κι εμένα το Μακεδονία, περισσότερο από το Ελ. Βενιζέλος. Ίσως είναι επειδή αποχωρίζομαι την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη, ίσως επειδή συνήθως όταν περιμένω την πτήση στις δώδεκα παρατέταρτο το βράδυ, καθημερινή, δεν υπάρχει ψυχή στο αεροδρόμιο... Αλλά μ'αρέσει. Είναι γλυκιά μελαγχολία που σε κάνει να λες από μέσα σου "θα ξανάρθω, θα ξανάρθω, θα ξανάρθω..."
