Double HelixΗ καλόπιστη κριτική είναι σαν το πατροπαράδοτο σκορδάκι. Χρειάζεται υγιές στομάχι να το αντέξει κάποιος, αλλά αν μπορεί, πάει θαυμάσια και τονίζει πολλά και διάφορα εδέσματα. Οι δύο τελευταίες χώρες με γκούλαγκ που έχουν απομείνει είναι η Β. Κορέα και η Κούβα. Η πρώτη δεν έχει τίποτα άξιο παραθερισμού, γκρι, μουντή και μίζερη χώρα κάτω από ένα καθεστώς γενοκτονίας. Η δεύτερη μάλιστα, αξίζει για παραθερισμό, αλλά ούτε κι ο ίδιος ο Κάστρο να παρουσιαζόταν με αγγελικά φτερά δεν θα μπορούσε να αλλάξει στους νοήμονες γνώμη.George_Athens,Ο Βαμβακάρης αφελής βασιλόφρων, ο Μπιθικώτσης κρετίνος, το παράσημο του "απολίτικου Καβάφη" δεν το άξιζε γιατί ήταν από την δικτατορία...Δηλαδή όποιοι δεν έχουν επιτρέψει τους εαυτούς τους να καπελωθούν και να τραβιούνται σαν σκυλάκι από το ΚΚΕ και τις κομματικές παραφυάδες του είναι αφελείς και κρετίνοι;Αυτοί όμως που τσουβαλιάστηκαν με το ΚΚΕ είτε από εξαπάτηση της αγνής τους ιδεολογίας, είτε για να μπορέσουν να επιζήσουν σαν καλλιτέχνες και να μην στιγματιστούν σαν μη Αριστεροί από τον επαγγελματικό συρφετό δεν είναι αφελείς, κρετίνοι, ή συμφεροντολόγοι;Όλα αυτά που αναφέρθηκαν για τον Καζάν, το Χόλιγουντ, πριν και μετά το ξεγύμνωμα της Σταλινικής προπαγάνδας, με τον Ισπανικό Εμφύλιο είχαν σχέση με την εξαπάτηση ή διαφθορά της Τέχνης από την Πολιτική. Τα Δεκεμβριανά, που ανάμεσα στους άλλους στόχους των απαγωγών από την ΟΠΛΑ του ΚΚΕ ήταν ΚΑΙ γνωστοί καλλιτέχνες. Ο Εμπειρίκος επέζησε, η ηθοποιός Παπαδάκη εκτελέστηκε από τους μπράβους της ΟΠΛΑ χωρίς δίκη με μια σφαίρα στο πίσω μέρος του κεφαλιού στον λόφο της ΟΥΛΕΝ.Όλα αυτά έχουν σχέση με το σήμερα γιατί δείχνει το βαρύ υποζύγιο και ο κομματικός χαλκάς που μπαίνει από τους πολιτικούς και την κομματική προπαγάνδα στους καλλιτέχνες. Στους καλλιτέχνες που προσπαθούν να διακριθεί το ταλέντο τους, αλλά και στους καλλιτέχνες που έχουν ήδη διακριθεί, με την βοήθεια του κόμματος, και δεν τολμούν να αρνηθούν θελήματα στις κομματικές κλίκες που ακόμη κυριαρχούν στον καλλιτεχνικό χώρο.Ένα ποιητής που δυστυχώς η ασφυκτική κομματική κηδεμονία και καθοδήγηση τον συμπίεσαν με αυτά που του είπαν και έγραψαν οι σύντροφοι για το έργο του, για να περάσει μέσα από την τρύπα μιας στρεβλής κομματικής βελόνας είναι ο Γιάννης Ρίτσος.Δίνω ένα θαυμάσιο απόσπασμα από το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου που ο κομματικός δογματισμός και ζηλοφθονία εξαφάνισε:Απ' το τραγούδι της αδελφής μου ...παίρνω το δρόμο της δύσης με βήματα πλατιά και σταθερά,γυμνός και πλήρης,άξιος να εγγίσω τον Θεό.Ανοίγω τις πύλεςμ' έντρομο θαυμασμόμπροστά στην Δημιουργίακι' αλλάζω την οδύνη σ' έκτασηκαι την κραυγή σε προσευχή. Γ. Ρίτσος (1937)Γι αυτό το ποίημα ο Παλαμάς έγραψε: «Παραμερίζουμε, ποιητή, για να περάσης».Παρόλα αυτά ενώ ο Ρίτσος ήξερε από πρώτο χέρι για την εξαπάτηση του Ελληνικού λαού από το ΚΚΕ στα Δεκεμβριανά δεν τόλμησε, δε είχε το θάρρος να αρνηθεί τις βαρβαρότητες του κόμματος του.
