Τα μόνα βιβλία που υπήρχαν στην Ελλάδα διαθέσιμα για ανάγνωση των πρώτων τριών αιώνων της εποχής της Τουρκοκρατίας ήταν θρησκευτικά, της εκκλησίας ευαγγέλια και ψαλτήρια. Στα μοναστήρια ήταν τα χειρόγραφα βιβλία εκεί και οι δάσκαλοι. Τα πράγματα σπουδάγματα ήταν του Θεού τα πράγματα. Το ότι επέζησε το "φεγγαράκι μου λαμπρό" και όχι το "ημισέληνε λαμπρέ του σουλτάνου μας καμάρι" έχει να κάνει με το ότι ο Ελληνικός λαός μπροστά στις επαναστάσεις για απελευθέρωση δεν το φιλοσόφησε πρώτα αλλά αυθόρμητα πήρε μέρος και θυσιάστηκε για ότι είχε ιερό. Οι ημισέλληνες ακόμα δεν μπορούν να χωνέψουν το ποιηματάκι της γνώσης προς την ελευθεριά. Γίνονται και θαύματα σε αυτή την χώρα.