Οι βασικές μπασογραμμές ήταν οι μόνες που θύμιζαν κάτι από τα παλιά κομμάτια. Ενδεικτικά το "Μικρό αγόρι" παίχτηκε με επαναλαμβανόμενο μονότονο sample από Chemical Brothers (περίμενα πότε θα ακουστεί το "block rocking beast"...) Kαταλαβαίνω μερικώς την αγωνία τους για επαναπροσδιορισμό της παλιάς δουλειάς αλλά οι νέες επιλογές φλυαρούσαν άνευρα και μάλλον πρόχειρα με αποτέλεσμα να μην είσαι σίγουρος οτι ακούς "το ταξίδι της φάλαινας" ή μια κακή διασκευή. Η γοητεία της "Ντισκολάτα" λειτουργεί ακριβώς λόγω της απλότητας των προτόλειων ήχων της εποχής.Το στοίχημα δεν είναι να αποδείξουμε πόσο πιο ακριβά illustrated synths έχουμε τώρα.To στοίχημα είναι να θυμηθούμε, να νοσταλγήσουμε, να ζήσουμε ξανά εκείνη την γοητεία απενδυμένη από την υστερία του σήμερα.