"Νόμιζα όμως ότι ο θάνατος είναι ένα σύνορο, όπου ακόμα και τα κτήνη σταματάνε Πηγή: www.lifo.gr"Με αυτή τη πεποίθηση μεγαλώσαμε πολλοί,αλλά τελικά μας ξεπέρασε η πραγματικότητα.Κι ας μην γελιόμαστε,ας πάψουμε να ζούμε στην "φούσκα" μας,δεν είναι ελληνικό θέμα,είναι παγκόσμιο.Με όποιον φίλο "απέξω" μιλήσω οι διαπιστώσεις είναι κοινές.Βαυκαλιζόμαστε ότι προοδεύουμε ,άλλα αυτό είναι άκρως φαινομενικό,επί της ουσίας παρατηρώ μια κλιμακούμενη εξαχρείωση της κοινωνίας.Για την ακρίβεια δεν ξέρω αν μπορούμε πια να θεωρηθούμε κοινωνία,πιο πολύ μοιάζουμε με τις "θάλασσες" του Καβάφη.Τουλάχιστον,από τη στιγμή που έχει αποδειχθεί περίτρανα πια,ότι ούτε καν αυτό το "σύνορο" έχουμε κοινό.Το σεβασμό σ' έναν νεκρό.Ακόμα θυμάμαι ,τον κανιβαλισμό για τον θάνατο του νεαρού τραγουδοποιού Παντελίδη.Μεταξύ άλλων έβλεπα σχόλια που σχεδόν πανηγύριζαν,και φανταζόμουν ότι είχε δολοφονήσει κάποιον συγγενή τους(πρώτου βαθμού),αλλά μετά αντιλήφθηκα ότι πανηγύριζαν για το "καλό" της Ελληνικής μουσικής!!!...Τζιχάντ...