Αφήνοντας το χρόνο να περάσει, ακούγοντας μουσική, όχι καψουροτράγουδα, δεν πηγαίνουμε για κάποιο διάστημα στα μέρη που πηγαίναμε μαζί, δεν ερχόμαστε σε επαφή με κοινούς γνωστούς, δεν αφήνουμε κανένα να μας πεί νέα του, κυρίως αν τα έφτιαξε μα άλλη, κάνουμε παρέα με φίλους που δεν λένε τη "γνώμη" τους, κλαίμε κλαίμε κλαίμε για να ξεσπάσουμε και θα δείς ότι σε λίγο καιρό ούτε που θα θυμάσαι τον πόνο. Θα σκέφτεσαι πόσα πήρες από αυτή την εμπειρία και πόσα έμαθες για τον εαυτό σου