#1Σχετικά με το βάρος, πράγματι, όποιος δεν έχει βρεθεί σε θέση να προσπαθήσει να χάσει κιλά ή δεν έχει άτομο του οικογενειακου του περιβάλλοντος με επιπλέον κιλά, νομίζει ότι κάθε χοντρός θα έπρεπε να ελαττώσει το φαγητό του κ ότι θα αδυνατίσει. Έχω βρεθεί πολλές φορές να εξηγώ ότι δεν είναι απλώς "κόβω το φαγητό" και το πρόβλημα λύνεται. Εκτός κι αν κάποιος έχει ως χόμπι να συχνάζει σε ταβέρνες. Πόσοι είναι πραγματικά έτσι;Ειναι πολύ δύσκολο να παλεύεις ακόμη και με 5, 10 κιλά όταν όλη η καθημερινότητά μας κ η ρουτίνα μας είναι φτιαγμένη από πολλές ώρες δουλειάς, λίγο χρόνο προετοιμασίας φαγητού, λιγότερα χρήματα διαθέσιμα για αγορές (ίσως αυτό όχι πάντα), συναντήσεις και κοινωνικές επαφές σε μέρη για φαγητό κλπ ώστε να τηρηθεί κάποιο πρόγραμμα διατροφής.Πόσες φορές λέμε "έλα μωρέ, φάε λίγο κέικ με τον καφέ, δίαιτα από αύριο.." σε κάποιον που μας λέει ότι προσπαθεί έστω να μπει στο περσινό του τζιν.. Και από την άλλη, όταν πρόκειται για κάποιον υπέρβαρο, απορούμε "πως δεν σκέφτηκε να κόψει το πολύ φαγητό για ν'αδυνατισει".. Γάμοι, βαφτίσια, γιορτές, γενέθλια, δεν είναι απλά δικαιολογία, οταν βρίσκεσαι κι εσύ εκεί, θα φας, θα χαλάσεις το πρόγραμμα διατροφής και αυτό είναι καθημερινή πρόκληση. Θέλει υποστήριξη και από τους γύρω, πρέπει κι εμείς οι ίδιοι να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα αυτού που μας έχει εκφράσει ότι προσπαθεί ν'αδυνατισει κι όχι οταν είμαστε μαζί εμεις να παραγγελνουμε πίτσες και μετά ν' απορούμε γιατί τρώει ενώ έχει παραπάνω κιλά.Δεν θα αναφέρω πόσο πιο δύσκολες είναι οι περιπτώσεις που έχουν να κάνουν με ορμονικα ζητήματα ή άλλα θέματα υγείας.
