Εμένα πάλι, αυτό με το Σύμπαν που συνωμοτεί για τους ανθρώπους, μου φαίνεται το ίδιο αποκύημα της φαντασίας όσο ότι υπάρχει π.χ. ένας άντρας θεός (όχι γιατί δημιουργήθηκε από ανθρώπους μέσα σε πατριαρχικό πλαίσιο, έτυχε βρε παιδιά να μην είναι γυναίκα..), λευκός (σιγά μην ήταν μαύρος), που έπλασε τον άνθρωπο καθ´ομοίωσιν (όχι, δεν έπλασε ο άνθρωπος το θεό όπως τον βόλεψε!), που μας έχει ως εκλεκτούς ανάμεσα σε τόσους πλανήτες και ακόμη σε τόσες διαφορετικές φάσεις ζωής στον πλανήτη Γη (και οι δεινόσαυροι νόμιζαν πως ήταν οι εκλεκτοί μέχρι που τους αφάνισε. Κι άλλες 5-6 φορές που λένε οι επιστήμονες ότι η ζωή στον πλανήτη μας καταστράφηκε και ξεκίνησε από την αρχή κάθε φορά. Και κάποια στιγμή θα σβήσει κι ο δικός μας ήλιος, θα έχουν χαθεί οι άνθρωποι, οι «εκλεκτοί» και όμως το σύμπαν θα συνεχίσει αέναο).. Το ίδιο φαντασία μου φαίνεται π.χ. και το Δωδεκάθεο. Και οι πρόγονοί μας πίστευαν ότι τους προστατεύει η θεά Δήμητρα τα σπαρτά. Πού ‘ν’ την Δήμητρα τώρα;!Αλλά οκ, το Σύμπαν που μας προστατεύει είναι μόνο η φαντασία του ανθρώπου κι η ανάγκη του να αισθανθεί ότι δεν είναι μόνος του αλλα έχει ακόμη κάποιον όπως ήταν παιδί να τον προστατεύει και βοηθάει. Μαύρος πηχτός μεσαίωνας, για να κλέψω τη φράση του MagouTouOz.