Θα έλεγα ότι δεν είναι ο σεβασμός που κερδίζεται ή εμπνέεται. Η εκτίμηση είναι αυτό που κερδίζεται ή εμπνέεται. Ο σεβασμός υποτίθεται ότι είναι αυτονόητος προς όλους όσους σχετιζόμαστε. Οι δύο λέξεις χρησιμοποιούνται ως ταυτόσημες στην καθομιλουμένη παρατηρώ αλλά δεν είναι. Για να το διευκρινίσω και για την ερωτώσα.Δέχομαι ότι μπορεί να σου μιλήσει ενδεχομένως άσχημα πάνω στα νεύρα του (όλοι μπορεί να παρεκτραπούμε με κάποιον τρόπο ενίοτε επειδή είμαστε όλοι άνθρωποι) αλλά θα πρέπει παράλληλα να κάνει πράξεις που να δείχνουν ότι σε σέβεται. Το να σου μιλάει μονίμως άσχημα ή να σε απομονώνει σε μοναξιά κι έλλειψη επικοινωνίας δείχνει έλλειψη σεβασμού εκτός από εκτίμησης. Και σ'αυτό δεν φταίς που "δεν του το ενέπνευσες". Φταίει ότι κι εκείνος δεν είναι ευχαριστημένος με την δική του ζωή και εκδηλώνει θυμό απέναντί σου χρεώνοντάς σου το αυτό (προφανώς γιατί κι εκείνος νιώθει τρόπον τινά εγκλωβισμένος).Θα έλεγα μόνον αν κάτσετε και συμφωνήσετε να δείτε ΜΑΖΙ κάποιον ειδικό έχετε ελπίδα μπας κι αλλάξει κάτι.