Είπα κι εγώ την αποψάρα μου ρε συ Baby! Ο θεσμός του κουμπάρου ως concept δεν έχει καμιά σχέση με τη θρησκεία. Απ'όσο γνωρίζω προέρχεται ως έθιμο από τη μεσαιωνική Γερμανία, όπου τότε συνηθιζόταν (δεν ξέρω γιατί) ο γαμπρός να κλέβει τη νύφη λίγο πριν τον γάμο και χρειαζόταν βοήθεια για να το κάνει. Συνήθως τον βοηθούσε ένας στενός φίλος, ή ο αδελφός. Κι έτσι πέρασε η λογική ο γαμπρός να έχει έναν συμπαραστάτη σε αυτή την φάση.Έτσι όπως το "έθιμο" αυτό έχει έρθει στους σημερινούς Ελληνικούς ορθοδοξους γάμους, είναι στα δικά μου μάτια φαιδρό. Ουσιαστικά τι κάνεις? "Υποχρεώνεις" (οκ.. ζητάς..) έναν φίλο σου, να πληρώσει έναν σκασμό έξοδα που δεν τον αφορούν καθόλου, για μια τελετή μισής ώρας που σκασίλα του κι αν γίνει, σκασίλα του κι αν δεν γίνει! Ναι. Το θέτω υπορβολικά. Αλλά βάλτε όλοι το χέρι στην καρδιά και πείτε μου με πάσα ειλικρίνεια: όσο αγαπημένος κι αν είναι ο φίλος σας που παντρεύεται, όσο κι αν θέλετε να συμετέχετε στη χαρά του, πόσο με την καρδιά σας ξοδεύετε τα εκατοντάδες ευρώ σας (εν μέσω οικονομικής κρίσης) για στέφανα και ανάματα πολυελαίων και στολισμούς εκκλησιών και δεν ξέρω εγώ τι άλλο, που δεν σας αφορούν ούτε στο ελλάχιστο?? Νομίζω ότι όσοι το κάνουν πιστεύοντάς το, υποφέρουν από κοινωνική αγκύλωση βαριάς μορφής. Επίσης αποψάρα μου, αν θέλεις να κάνεις κουμπάρο τον κολητό σου, κάντον χωρίς να τον επιβαρύνεις με τα έξοδα. Πες του ότι τον θέλεις με την καρδιά σου και απλώς περιμένεις από αυτόν να είναι εκεί δίπλα σου και τίποτε άλλο(εγώ αυτό έκανα πάντως).