Ναι, πραγματική κυρία και φιλάνθρωπη... Μόλις δάκρυσα. Δες με! Πετάει τ' αποφάγια της σ' έναν εξαθλιωμένο... τι μεγαλείο ουμανισμού! Τι ανθρωπισμός είν' τούτος;;; Μέχρι εκεί, φαίνεται, φτάνει η φιλανθρωπία της κυρίας! Τόσο λίγο, σαν να τάιζε αδέσποτο κι όχι άνθρωπο. Ρε πάτε καλά; Ανθρωπιστές, για να ξέρουμε τι λέμε, είναι αυτοί που παλεύουν για να μην υπάρχουν οι εξαθλιωμένοι και κατά συνέπεια, οι άστεγοι, οι άποροι, οι ζητιάνοι. Φιλάνθρωποι είναι αυτοί που μάχονται για τον Άνθρωπο και στέκονται αλληλέγγυοι στις δυσκολίες του. Όχι αυτοί που του πετάν δυο ξεροκόμματα για να εφησυχάσουν την ένοχη συνείδησή τους. Αυτοί, οι τελευταίοι, είναι οι πιο επικίνδυνοι. Αυτοί οι τόσο εφησυχασμένοι, οι σχεδόν απαθείς, που νομίζουν ότι βοηθούν πετώντας το μπον φιλέ που δεν καταδέχτηκαν να μασουλήσουν, όντας μπουχτισμένοι απ' τον ακόρεστο υλισμό. Αυτούς να φοβάστε. Είναι η χειρότερη φάρα. Παρουσιάζονται ως λύση του προβλήματος αλλά, δυστυχώς γι' αυτούς και για εσάς, αποτελούν μία απ' τις αιτίες. Και μόνο το γεγονός ότι τόσα άτομα σπεύσατε να χειροκροτήσετε την κυρία για τα δυο αποφάγια που πέταξε στον ξένο διαβάτη, και συγχέετε μία πράξη ευτελούς ελεημοσύνης με τον ανθρωπισμό, δείχνει ότι δεν υπάρχει ελπίδα. Ο ανθρωπισμός σας είναι κίβδηλος και τα λόγια σας επικίνδυνα. Αυτά.
