Αγαπητέ Άρη, Νομίζω πως στην ουσία θα συνέφερε όλους μας να πιστεύουμε και να ελπίζουμε πως αυτό το 10% είναι άνθρωποι απελπισμένοι που παρασύρονται ψηφίζοντας χρυσή αυγή. Νομίζω πως όσο δεν παραδεχόμαστε το αυτονόητο πως οι ψηφοφόροι του ναζιστικού κόμματος είναι ναζιστές τόσο το χειρότερο για την κοινωνία μας. Ίσως υπάρχουν και εξαιρέσεις ανάμεσα τους μα στη πλειοψηφία τους είναι οι ίδιοι άνθρωποι που στα γκάλοπ, στο ευρωβαρόμετρο ή κάθε είδους έρευνα απαντούν πως φταίνε οι « ξένοι» για τα πάντα, πως η γυναίκα είναι κατώτερη από τον άνδρα, πως είμαστε η άρια φυλή, είναι οι ίδιοι που θεωρούν ανώμαλους τους ομοφυλόφιλους, που πιστεύουν στη εκκαθάριση των μειονοτήτων, εκείνοι που απαντούν πως αν η κόρη τους παντρεύονταν έγχρωμο άνδρα θα την έδιωχναν από το σπίτι, είναι εκείνοι που θεωρούν πως οι έγχρωμοι βρωμάνε, είναι εκείνοι που απαντούν πως η λύση για πολλά προβλήματα είναι η βία, οι ίδιοι που ενστερνίζονται χαλαρά τη βία ως επιβολή των απόψεων τους. Είναι ναζιστές και καταλαβαίνουν πολύ καλά ποια είναι η Χρυσή Αυγή και τι πρεσβεύει, την περίμεναν χρόνια και καμία τηλεοπτική εμφάνιση δε θα τους πείσει για το αντίθετο, καμία σύλληψη, καμία έκθεση κανενός βουλευτή. Πρέπει να το παραδεχτούμε για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια πως ζουν ανάμεσα μας, πάντα ζούσαν ανάμεσα μας. Μόνο τότε ίσως βρούμε λύσεις για τον τρόπο που ένα παιδί θα μορφωθεί κατάλληλα ώστε να μη γίνει ναζιστής. Όσο αντιμετωπίζουμε ως παρασυρμένο τον γλυκύτατο κατά τα άλλα παππούλη που αλλάζει θέση στο λεωφορείο όταν κάθεται δίπλα του ένας Πακιστανός γιατί τον σιχαίνεται ή τον στρατόκ@υλο ( συγνώμη για την έκφραση αλλά έτσι είναι ) που ονειρευόταν από μικρό παιδάκι εξορίες θα πέφτουμε συνεχώς από τα σύννεφα και θα κρύβουμε από το λαό τον Κασσιδιάρη πιστεύοντας πως αφού δεν τον βλέπουμε δεν υπάρχει (σα τα μικρόβια δηλαδή), ή θα τον δείχνουμε νομίζοντας πως έτσι θα αλλάξει κάτι.
