Καταρχάς, είναι εξαιρετικά ελπιδοφόρο ότι οι γκέι αποφασίζουν να συζητούν με όρους ρεαλιστικούς, αποβάλλοντας τις κωμικοτραγικές θεωρίες περί "πολλών φύλων", τη στιγμή που βιολογικά υπάρχουν μόνο δύο φύλα και από εκεί και πέρα υπάρχει το ζήτημα που τοποθετεί ο καθένας τον εαυτό του στον "χώρο" ανάμεσα στα δύο. Αυτό δεν πολλαπλασιάζει τα "φύλα", απλά θέτει ένα πραγματικό ζήτημα μή πλήρους ταύτισης με το ένα ή το άλλο.Έτσι αποφεύγονται οι περιττές και ιδεολογικοποιημένες συζητήσεις.Ταυτόχρονα παρατηρεί κανείς εντελώς επιθετικές τοποθετήσεις στις απόψεις των άλλων. Όμως, αν κάποιος δεν εκφράζεται με πρόθεση να κάνει κακό ή εκφοβισμό, είναι απαράδεκτο να στιγματίζονται οι απόψεις του.Εάν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του άντρα γκέι, φαντάζομαι είναι δικαίωμα του να μην βλέπει θετικά εκείνους που έχουν θηλυπρεπή συμπεριφορά. Όμως, υπάρχει κανείς που έχει λιγότερο δικαίωμα από τους άλλους στο να εκφράζει τις απόψεις του, ώστε να τις χαρακτηρίζουν κάποιοι "σεξιστικές";Οι όροι "ρατσισμός", "σεξισμός" έχουν σκοπό να στηλιτεύσουν πραγματικότητες, και όχι να χρησιμοποιούνται ως ιδεολογικά πυροτεχνήματα. Η έκφραση προτιμήσεων "αυτή η εμφάνιση μου αρέσει", "αυτή δεν μου αρέσει", "αυτό βοηθά", "αυτό όχι", είναι δημοκρατικό δικαίωμα, όχι "σεξισμός".Για να επεκταθεί η συζήτηση, θα πρέπει οι γκέι να γνωρίζουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι γκέι, όμως θεωρούν απόλυτα δίκαιο οι γκέι να μην περιθωριοποιούνται ούτε να στερούνται δικαιωμάτων.Ταυτόχρονα όμως, θα πρέπει να κατανοήσουν με ποιον μηχανισμό έρχονται οι άνθρωποι κοντά: έρχονται κοντά όταν ταιριάζουν, όταν συμφωνούν, όταν μπορούν να αλληλοκατανοηθούν σε αρκετό βάθος. Κάποιος που δεν είναι γκέι, δεν είναι καθόλου απαραίτητο να είναι "σεξιστής", "ρατσιστής" ή "ομοφοβικός" όταν του είναι απολύτως ακατανόητη και όχι φιλική η εικόνα ενός άντρα που κινείται με έντονη θηλυπρέπεια. Όμως, όλοι δικαιούνται να έλκονται ή όχι από όποια εικόνα θέλουν. Αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα. Δεν νομίζω ότι ωφελεί ένας αγώνας προς αυτή την κατεύθυνση, είναι μάλλον μάταιος. Σε όποιον αρέσουμε λέει το τραγούδι. Οι γκέι θα πρέπει να αγωνίζονται για όσα δικαιούνται, όχι για να γίνουν αρεστοί σε όποιον δεν θέλει ή δεν μπορεί να κατανοήσει τις συναισθηματικές τους τάσεις.Παρά το γεγονός όμως ότι είναι δικαίωμα του καθενός μας να τον ξενίζει όποια εικόνα, κουβέντα, ταινία, ιδεολογία θέλει, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να κατανοήσει έναν δίκαιο αγώνα δικαιωμάτων. Άρα, το δικαίωμα στην επιλογή ιδεολογίας και προτιμήσεων, δεν σημαίνει από μόνο του ούτε "ρατσισμό", ούτε "ομοφοβία".Αν κατανοήσουν οι ομάδες αυτές το αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός "δεν σε κατανοώ, αλλά υπερασπίζομαι το δίκαιο", τότε θα έχουν συλλάβει μια σπουδαία πραγματικότητα. Δεν χρειάζεται ούτε να μοιάζουμε, ούτε απαραίτητα να καταλαβαινόμαστε, ούτε απαραίτητα και να συμπαθιόμαστε ακόμα, για να υπερασπιζόμαστε τα αυτονόητα.Γενικά λοιπόν, όσο πιο στοχευμένα και προσεκτικά χρησιμοποιούνται οι επιθετικές ορολογίες, τόσο πιο ισχυρή θα παραμένει η χρήση τους. Κάθε γνώμη, κάθε αντιπάθεια, κάθε διαφωνία, κάθε επιφύλαξη δεν είναι απαραίτητα ρατσισμός, ομοφοβία ή σεξισμός.
