Έξοχο κείμενο που ξεδιπλώνει με ενάργεια την ουσία του προβλήματος. Και η περίπτωση Σαββίδη είναι μεν απολύτως χαρακτηριστική, αλλά όχι η μοναδική. Τι να πρωτοπούμε για τα εκλογικά ποσοστά του Ψωμιάδη, για παράδειγμα.Με την ευκαιρία, και με αφορμή τη φράση σας «...το άθλημα είναι στην ουσία του πολιτικό [...] γιατί στο κέντρο του αθλήματος είναι ο λυσσαλέος ανταγωνισμός για τη νίκη...», επιτρέψτε μου να προσθέσω ότι ο αθλητισμός είναι πολιτική στο σύνολό του και από τα γεννοφάσκια του. Ήδη από την αρχαιότητα και τις πόλεις-κράτη των ολυμπιακών αγώνων, μέχρι την σύγχρονη αναβίωσή τους κατά την εμφάνιση των εθνών-κρατών (τυχαίο;) ο αθλητισμός ήταν και είναι εργαλείο μισαλλοδοξίας, φανατισμού και σκοταδισμού. Υποτάσσει το πνεύμα στη σωματική ρώμη και επαναφέρει δόλια στις ανθρώπινες κοινωνίες το δίκαιο του ισχυρού και τους νόμους της ζούγκλας. Και για να μην παρεξηγηθώ, αναφέρομαι στον αθλητισμό εν γένει και όχι στην εκγύμναση και την υγεία του σώματος…
Σχολιάζει ο/η