Δε θέλω να γίνω κακός, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό που έκανε είναι άξιο θαυμασμού. Έκανε μια επιλογή, να απομονωθεί από το ανθρώπινο είδος και να ζήσει ως ερημίτης, ως αγρίμι, όπως θέλετε πείτε το. Γούστο του και καπέλο του. Αλλά -γνωρίζοντας και το τέλος του- δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να τον θαυμάζουμε. Η "ουσία" δηλαδή είναι να ζήσεις λίγες μέρες στη φύση, "ελεύθερος" από όλα και μετά να πεθάνεις σαν το σκυλί; Αν αυτή είναι η ουσία, χαθήκαμε... Ο άνθρωπος εξελίχθηκε λίγο (όχι πολύ, λίγο όμως ναι) από την εποχή των σπηλαίων. Αν δεν αντιλαμβάνεσαι ότι (α) εξελικτικά δεν είσαι φτιαγμένος για να αντέξεις να ζήσεις κάτω από τέτοιες συνθήκες και (β) οι άνθρωποι ανέκαθεν ζούσαν σε αγέλες και όχι μόνοι τους, ε τότε ο θάνατός σου δεν είναι απλώς προδιαγεγραμμένος, κατά μια έννοια νέμεσης είναι και δίκαιος...