Βρίσκεις τον λόγο που θέλεις να κάνεις κάτι και αναπροσαρμόζεις τα άλλα. πχ. είσαι αρχιτέκτονας και θέλεις να γίνεις γιατρός για να μειώσεις τον ανθρώπινο πόνο; Ναι, εξειδικεύεσαι στην έρευνα/κατασκευή ειδικών δωματίων/κτηρίων για άτομα με ειδικές ανάγκες, για ασθενείς που νοσούν σε συνθήκες υγρασίας κοκ. Δηλαδή κρατάς το περιεχόμενο (= αυτό που σε κινεί) και αλλάζεις την μορφή. Ισως για κάποιο "πάθος" θα χρειαζόταν κάτι άλλο, ακόμα και άλλα 4 χρόνια σπουδών, αλλά δεν μπορώ να εκλάβω ως πάθος την φράση "νέα σχολή, το αντικείμενο της οποίας μ αρέσει πολύ". Όταν έχεις πάθος δεν μιλάς για "αντικείμενα" ούτε χρησιμοποιείς το ρήμα "αρέσει". Όταν έχεις πάθος, δεν κρατιέσαι, δεν μετράς τίποτα, δεν τελειώνεις την προηγούμενη σχολή σαν καλό παιδί, δεν στέλνεις καν ερώτηση στην Α μπα γιατί ό,τι και να σου απαντήσει, εσύ ήδη ξέρεις: στο πάθος δεν υπάρχουν 2 επιλογές, υπάρχει κατευθείαν η απόφαση. Το μόνο που ψάχνεις εκεί είναι τρόπους για να μειώσεις τις αρνητικές συνέπειες της απόφασής σου (στον εαυτό σου και στους άλλους). Ως εκεί.
