@2Προτείνω να μιλήσεις στους γονείς σου για τον φίλο σου και να τους τον γνωρίσεις 3 μέρες μετά. Δε θα έχουν πολύ χρόνο οπότε την πρώτη μέρα θα είναι λογικά σαλταρισμένοι, τη δεύτερη θα είναι ανένδοτοι και μέχρι την τρίτη το βραδάκι θα έχουν κουραστεί από την αγωνία και θα πουν για να δούμε τι σόι πράμα μας έφερε. Δεν θα τους έχεις πει ότι είναι όμορφος, γιατί θα είναι το πρώτο άκυρο που θα εισπράξουν, μιας και σίγουρα θα τον φαντάζονται κουασιμόδο αφού ήδη θα θεωρούν πως έκανες μεγάλες εκπτώσεις στην επιλογή σου. Όταν τους μιλήσεις θα τον περιγράψεις όπως θα έκανες αν δεν ήταν ρατσιστές ούτε εθνικιστές, χωρίς καμία αναφορά αρχικά στην καταγωγή του αλλά σε όλα όσα έχει επιλέξει ο ίδιος να είναι και όσα είναι η οικογένεια του. Μην αναφέρεις θεούς και εκκλησίες. Άσε τον εαυτό σου ελεύθερο να μιλήσει για εκείνα που σε κάνουν να τον αγαπάς, περιέγραψε πώς σου φέρεται, δώσ'τους εικόνες της ευτυχίας σου περιγράφοντας στιγμές που σε κάνουν να χαμογελάς. Και μετά πες ανοιχτά "τώρα το ξέρω πως θα σας στεναχωρήσω, έχω λεξοτανίλ αν χρειαστείτε: Είναι από το Τάδε μέρος, αλλά 6 χρόνια τώρα αυτό δεν μας εμπόδισε να λατρεύουμε ο ένας τον άλλον. Δεν ξέρω φυσικά τι θα γίνει στο μέλλον, αλλά αυτό δεν θα το ήξερα όποιον και να αγαπούσα. Θα τον γνωρίσετε μεθαύριο και θα διαπιστώσετε και μόνοι σας πόσο αξιόλογος άνθρωπος είναι" .Γενικά σ'αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ συγκεκριμένα τα απαραίτητα συστατικά:Ευθύτητα, αναγνώριση των συναισθημάτων των άλλων, χρόνο να το επεξεργαστούν τόσο, ώστε να μην προλαβαίνουν να κάνουν πολλές σκέψεις και σενάρια που επιτείνουν τον εκνευρισμό, όχι πληροφορίες που δεν είναι άμεσα σημαντικές. Από την άλλη, μπορείς να πας μια μέρα κλαίγοντας γοερά, με αναφιλητά να λες τον αγαπώ τον αγαπώ, 6 χρόνια τον αγαπώ, είναι το καλύτερο παιδί που γνώρισα ποτέ, με λατρεύει και μετά ξανά μανά βαλάντωμα, να κλειστείς 2 μέρες στο δωμάτιο σου και όταν απελπισμένοι θα σου πουν "τι συμβαίνει κορίτσι μου τι σου έκανε" να πεις πάλι κλαίγοντας "είναι από Εκείιιιιιιιιιιιιιιι". Έχεις χιούμορ, νομίζω θα τα πας μια χαρά και ελπίζω να μην μπείτε στη διαδικασία να τους αναλύσετε τις πεποιθήσεις σας, εστιάστε σ'εσάς τους δυο και στο πόσο εσείς συμφωνείτε.Άντε με το καλό!