Σίγουρα είναι γοητευτικό το μυστήριο. :)Oταν έγραψα την ιστορία, το συμβάν ήταν φρέσκο (μόλις βρήκαμε τα δαχτυλίδια) και προφανώς η συναισθηματική φόρτιση δεν μας επέτρεπε να σκεφτούμε καθαρά.Επιπλέον, oσο και να προσπαθούσα, δε μπορούσα να θυμηθώ τη στιγμή που έβγαλα τα δαχτυλίδια την Παρασκευή. Όταν ηρέμησα, θυμήθηκα ότι πήγα κάποια στιγμή στην κρεβατοκάμαρα ενόσω είχαμε τους καλεσμένους και προφανώς τότε έβγαλα τα δαχτυλίδια και τα ακούμπησα στο κομοδίνο (κάτι που δεν κάνω συνήθως), ίσως ασυναίσθητα.Το Σάββατο, όταν πήγα να τα φορεσω πριν βγούμε έξω και συνηδητοποίησα ότι δεν ήταν δίπλα στο νιπτήρα, πανικοβλήθηκα. Καθώς βιαζόμασταν εκείνη τη στιγμή να φύγουμε κοίταξα γρήγορα πάνω στο κομοδίνο, και μέσα σε 2 συρτατια και δεν τα "είδα". Νομίζω ότι αφού δεν τα είδα εκείνη τη στιγμή, κάθε φορά που τσέκαρα ξανά το κομοδίνο, ήμουν ήδη σίγουρη ότι δεν ήταν εκεί.Έκτοτε ψάξαμε παντού αλλά επικεντρωθήκαμε σε πιο "ασυνήθιστα" μέρη (μέσα στο πάπλωμα, στο σιφόνι κτλ κτλ). Τελευταία φορά που ψάξαμε όλο το υπνοδωμάτιο (συμπεριλαμβανομένου και του κομοδίνου) ήταν όντως Δευτέρα βράδυ με τον φωτισμό του δωματίου και σε σκοτεινό δωμάτιο με φακό (συμβουλή του ίντερνετ) όπου για άλλη μια φορά δεν τα "είδαμε", οπότε και το πήραμε απόφαση ότι λογικά είχαν χαθεί.Τέλος, την Τρίτη το πρωί και χωρίς στην ουσία να τα ψάχνω, κοίταξα πεταχτά στο κομοδίνο καθώς ετοιμαζόμουν για τη δουλειά και ήταν εκεί σε μια προφανή θέση, που πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν 2 άτομα να ψάχνουν 3 μέρες και να μη τα βλέπουν! Προφανώς είναι κάτι που συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους, και διόλου ασυνήθιστο. Στον άντρα μου συμβαίνει πολυ συχνά να μη βλέπει πχ το δοχείο με το αλάτι που είναι ακριβώς μπροστά του (όπως παρατήρησε και η πόντια παρακάτω). Σε εμένα όχι τόσο συχνά ή τουλάχιστον όχι σε τέτοιο βαθμό. Αν είχαμε χάσει ένα κασκόλ θα το είχαμε ξεχάσει την επόμενη μέρα και όταν το βρίσκαμε τυχαία θα το θεωρούσαμε ευτυχή σύμπτωση. Το γεγονός ότι είναι αντικείμενα μεγάλης συναισθηματικής αξίας καθώς και το γεγονός ότι συνέβη και στους δύο μας να μην τα δούμε μας επηρέασε περισσότερο και μεγαλοποίησε το συμβάν. Τέλος καλό, όλα καλά και όντως προσέχω περισσότερο που αφήνω πράγματα αξίας πλέον. :)
