Λοιπόν εγώ κατανοώ απόλυτα την αυθόρμητη επιθυμία να απαντήσεις έτσι. Δεν έχει να κάνει μόνο με το ρόλο της μητέρας, αλλά γενικά με ανθρώπους (συχνά νέους ή εν γένει με έλλειψη εμπειρίας ή/και φαντασίας) που έχουν μια ιδανική εικόνα για κάτι στο μυαλό τους, και χρειάζονται μια μετωπική με την πραγματικότητα για να δουν τι εστί βερίκοκο, από τις ερωτικές σχέσεις μέχρι τα εργασιακά.Εγώ από μια ηλικία και πέρα έμαθα ότι (αν δε μιλάμε για κάτι ακραίο) δεν έχει νόημα να λέω "μα πώς μπορεί κάποιος να έχει την τάδε συμπεριφορά", και όταν (αν) εκφράσω άποψη σχετικά, να λέω "όταν/αν βρεθώ σε αυτή τη θέση, ελπίζω/μακάρι να μπορώ να συμπεριφερθώ με τον τρόπο Χ, αλλά κάτσε πρώτα να βρεθώ, και βλέπουμε..."
