#1 Για 3 χρόνια που είχα κάποιο πρόβλημα υγείας υπήρχαν ελάχιστες τροφές που μπορούσα να φάω. Όταν με καλούσαν σε τραπέζια τους έλεγα ότι θα περάσω μετά το φαγητό, για καφέ (δεν ήθελα να ξαναλέω την ίδια ιστορία). Μέχρι που βρήκα το κόλπο να πηγαίνω νωρίς. Έλεγα ότι έχω ένα αλλεργικό θέμα (δεν ήταν αλλεργικό αλλά πού να εξηγείς τώρα) και αν μπορώ να κόψω δυο πατάτες και να φτιάξω δυο τηγανητά αυγά και τηγανητό κρεμύδι έτσι για την παρέα. Η κατάληξη της ιστορίας ήταν πάντα (?) οι καλεσμένοι να παθαίνουν μία ξαφνική νοσταλγία για τηγανιτές πατάτες με αυγά και κρεμύδι και να τηγανίζουμε όλη μέρα παράλληλα με το γεύμα. (ps αν βάλεις λίγο κρεμύδι στο τηγάνι με τις πατάτες προς το τέλος παίρνουν τέλεια γεύση και μυρίζουν κολασμένα). Στο τραπέζι πάμε κυρίως για την παρέα, λίγα τρόφιμα ή που θα βρεθούν ή που θα τα φτιάξουμε μόνοι μας, μην τρελαινόμαστε. Ο αδελφός σου δεν είναι καλή παρέα.
