#5.Το ταξίδι δεν ξεκινάει στο σταθμό,στο λιμάνι κτλ.Ξεκινάει από το όραμα του ταξιδιού.Πού θα πάω,τι θα κάνω εκεί,τι θέλω να δω,τι διαφορετικό ψάχνω να βρω,ποια θα είναι η καινούρια συγκίνηση.Και σημαντικό κομμάτι της εμπειρίας είναι με ποιον θα τη μοιραστώ.Αν σε αυτό το όραμα δε σε περιλαμβάνει ποτέ,δεν το λες και λεπτομέρεια.Στην Κωνσταντινούπολη πχ θα ήθελα να πάω με τη μητέρα μου,γιατί έχουμε κάνει κουβέντες μαζί για αυτό,υπάρχουν πράγματα,που θα θέλαμε να κάνουμε μαζί εκεί,το νιώθουμε σαν ανάγκη να είναι κοινή εμπειρία.Μπορεί να πάμε και με άλλη παρέα ξεχωριστά,αλλά το μαζί θα εκπληρώσει ένα άλλο όραμα,δε θα είναι το ίδιο.Και μιλάμε για τη μάνα μου τώρα,έτσι;Το σύντροφο μας υποτίθεται τον φανταζόμαστε μέσα σε πολύ περισσότερες εικόνες.Σε καμία δεν υπάρχεις;Τίποτα πέρα από τα καθημερινά δεν έχει την ανάγκη,να μοιραστεί μαζί σου;Μια κουβέντα πρέπει να την κάνεις.Και δεν είναι ούτε υπερβολή ούτε γκρίνια αυτό.
