Δεν είμαι μάνα, την κουβέντα αυτή μου την έχουν πει ελάχιστες φορές και δεν ήταν με υποτιμητικό ύφος, έχει τύχει όμως να είμαι μπροστά και να το λένε σε άλλους. Κάποτε πρέπει να συμφωνήσουμε στο ότι όντως, υπάρχει διαφορά μεταξύ του να βιώνεις ένα δυνατό συναίσθημα και του να το φαντάζεσαι επειδή αναγνωρίζεις τη δύναμη του. Όποιο συναίσθημα και να είναι αυτό, πόνου ή χαράς. Για το συγκεκριμένο τώρα, δεν χρειάζεται να έχω παιδιά για να ξέρω ότι είναι κακό να μην οριοθετείς ένα παιδί, αλλά αν κάνω παιδιά ίσως καταλάβω πόσο αυτοέλεγχο και ένα σωρό άλλα χρειάζεται να έχει ένας γονιός, για να καταφέρνει να γίνει αυστηρός με το παιδί του. Γιατί είναι κατόρθωμα, δεν είναι εύκολο. (Εύκολο είναι ή να είναι δυνάστης ή να του κάνει όλα τα χατήρια).Η κουβέντα αυτή νομίζω ουσιαστικά λέει "μη με κρίνεις" και χρωματίζεται ανάλογα με το τι κρίνεται.-Καλά, γιατί δεν αφήνεις το παιδί να παίξει ήσυχο και πας τρεις την ώρα κοντά του;-Όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις.-Καλά, γιατί δεν αφήνεις το παιδί από τα μάτια σου, μπάλα παίζει, δεν πρόκειται να πάθει τίποτα.-Όταν γίνεις μάνα θα καταλάβεις.