5. H Λένα προφανώς και έχει δίκιο σε αυτά που λέει, στον κόσμο που ζούμε είναι αυτό το πιο πιθανό,αλλά να δώσω κι εγώ τη δική μου απάντηση, που ζω ας πούμε από τη μεριά του συντρόφου. Μερικές φορές έχει να κάνει με τις προσδοκίες που έχει κάποιος από ένα ταξίδι. Τι θέλω να πω. Εμένα μου αρέσει να φεύγω μόνη μου, ή με άτομα με τα οποία αντιμετωπίζουμε το πράγμα με τον ίδιο τρόπο ακριβώς, αλλιώς ζορίζομαι. Και επειδή στην καθημερινότητα ταιριάζω πολύ με τον σύντροφο μου, δεν είναι απαραίτητο ότι τον θέλω μαζί μου στο ταξίδι. Χρησιμοποιώ τα ταξίδια μερικές φορές για να ξεφύγω εντελώς από τη πραγματικότητα που με περιβάλλει, να καθαρίσει το μυαλό μου και να μπορέσω να δω τα προβλήματα μου σαν εξωτερικός παρατηρητής, χωρίς πάθος και μίσος και να γυρίσω να τα λύσω. Σε αυτό το διάστημα θέλω να κάνω διάλειμμα και από το σύντροφό μου, γιατί ενώ είναι υπέροχος και δεν τα σπάμε πουθενά, είναι για μένα ένας σύνδεσμος με την πραγματικότητα. Και για να προλάβω κάποιους, όχι, δεν πρόκειται να γκομενίσω, παρ' ότι πολύ γκομενιάρα γενικά. Γενικά, ακόμα κι όταν είμαι ελεύθερη δεν γκομενίζω σε ταξίδια. Θέλω να είμαι μόνη, όσο πιο μόνη γίνεται, για να μπορέσω να βρω τις ισορροπίες μου και να επανασυνδεθώ με τον δικό μου ρυθμό.Φυσικά και ευπρόσδεκτοι είναι οι άνθρωποι οι οποίοι μπορούν να ακολουθήσουν τον δικό μου ρυθμό, ή να τον σεβαστούν χωρίς να ζορίζονται, όπως θα κάνω εγώ με τον δικό τους, αν μπορώ. Σημασία έχει και ο λόγος για τον οποίο γίνεται το ταξίδι. Παρόλο που μου αρέσει να ταξιδεύω μόνη μου, μου αρέσουν και τα ταξίδια τα οποία μπορούν να με βοηθήσουν να συσφύξω σχέσεις με κάποιον. Αλλά εκεί δεν είναι το ταξίδι και ο εαυτός μου προτεραιότητα, αλλά η σχέση μου με τον κόσμο που έχω δίπλα μου σε αυτό το ταξίδι. Σπάνια μπορώ να τα συνδυάσω. Και σίγουρα δεν μπορώ να συνδυάσω τη φυγή με την συντροφικότητα. Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή λάθος, απλά έτσι μου βγαίνει.