Είναι όντως μια γλυκιά φράση,που την χρησιμοποιούμε συχνά όταν αναφερόμαστε στα παιδάκια μας.Υποθέτω όμως,ότι δεν κάνουν το ίδιο και οι Αφροαμερικανοί.Για να"μυγιαστείς",θα πρέπει να έχεις την μύγα...Δεν είναι μια έκφραση ξεπερασμένη.Πριν από λίγα μόλις χρόνια,μια τύπισσα είχε γράψει για την Μισέλ Ομπάμα ότι είναι ένας"πίθηκος με τακούνια" και πολύ συχνά,ακόμα και σε ευρωπαϊκό έδαφος,αθλητές έχουν δεχτεί ρατσιτσικά σχόλια και επιθέσεις σχετικές με το θέμα.Θυμάμαι το χαρακτηριστικό παράδειγμα με τον Σαμουέλ Ετό και την μπανάνα που του πέταξαν.Μπορούμε ίσως να καταλάβουμε τον θυμό του,αλλά σίγουρα δεν μπορούμε να τον νιώσουμε.Και θυμάμαι και τα κλάματα του Μπαλοτέλι,όταν τον έβριζαν και του μόστραραν μπανάνες.Αυτά μου ήρθαν μπαμ μπαμ,σίγουρα υπάρχουν κι άλλα.Λογικό,παράλογο,υπερβολικό ή μη,δεν ξέρω.Μια παγκόσμια εταιρεία όμως,θα μπορούσε να το χειριστεί καλύτερα...τι τους πληρώνουν τους executives;