#5Με κάθε σεβασμό στη Λένα, νομίζω ότι δεν συνειδητοποίησε πως η κοπέλα της ερώτησης λέει αποβολή, αλλά εννοεί έκτρωση και μάλιστα απόξεση γιατί αναφέρει επέμβαση. Επίσης δεν αναφέρεται σε κάτι που συνέβη, αλλά σε κάτι που η ίδια επέλεξε, για τους λόγους που αναφέρει επιφανειακά, και το έκανε όσο πιο γρήγορα μπορούσε από τη στιγμή που επιβεβαίωσε την εγκυμοσύνη. "[την πρώτη φορά] ο σύντροφος μου είχε στάση συμπαράσταση ς κ ήμασταν κ δύο συμφωνοι στο ότι δεν ήμαστε έτοιμοι""έκλαιγα κ έλεγα να πάω γρήγορα μόλις είδα το τεστ να κάνω αποβολή" "δεν ήθελα ούτε μια ώρα να κάτσω ετσι , να σκέφτομαι ότι είμαι έγκυος" "περίμενα 10 μέρες μέχρι να γίνει κ ήταν ότι χειρότερο έχω ζήσει" "μετά από την επέμβαση πήγα στους δικούς μου κ όλοι μου έλεγαν ότι είμαι σαν έγκυος" "νιώθω τύψεις και αποτυχημένη εδώ κ 3 μήνες που έχει γίνει αυτό""αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα σε θέμα δουλειάς κτλ με τα πολλά με έκανε να νιώσω ασφάλεια δεν θα το έκανα αυτό""θέλω να πονέσει όπως πόνεσα εγώ κ πονάω ακόμα"Η αναφορά της Λένας σε επικίνδυνες σκέψεις και την αναζήτηση επαγγελματικής υποστήριξης είναι πολύ σωστή βεβαίως! Αγαπητή φίλη, δεν είναι μια εύκολη απόφαση. Την πήρες και προχώρησες στην πράξη γιατί γνωρίζεις πως δεν είστε έτοιμοι ως ζευγάρι να γίνετε γονείς. Για τους οποιουσδήποτε λόγους. Ευτυχώς ζεις σε μια κοινωνία που καθιστά νόμιμο το δικαίωμα να αποφασίζεις για το σώμα σου και το αν θες να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο.Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είσαι πληγωμένη και στραπατσαρισμένη αυτή τη στιγμή. Ότι δεν σκέφτεσαι πώς θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα αν ήταν αυτό κι εκείνο αλλιώς... Αν οι περιστάσεις σας επέτρεπαν να κρατήσετε το παιδί, αν ένιωθες ότι ο σύντροφός σου μπορεί να γίνει τώρα πατέρας. Θα χρειαστείς χρόνο για να τα σκεφτείς και να τα λύσεις. Δώσε το χρόνο στον εαυτό σου και μην τιμωρείς το σύντροφό σου. Είναι πολύ πιθανό πως κι εκείνος πόνεσε και πονάει ακόμη που έπρεπε να το περάσεις εσύ, να το περάσετε εσείς, όλο αυτό και να κινδυνέψει η σχέση σας. Μίλα του και άσε τον να σε κρατήσει αγκαλιά. Δεν ξεχνιέται, αλλά απαλύνεται ο πόνος.Όσο για γονείς, φίλους και συμπαρομαρτούμενους, δεν χρειάζεται να γνωρίζει κανείς τίποτε αλλά μην τους ανησυχείς κι αυτούς. Ευχαρίστησέ τους για τη βοήθειά τους και πες ότι περνάς μια δύσκολη περίοδο, χωρίς να συμβαίνει κάτι σοβαρό στην υγεία σου (αν είναι αλήθεια εννοείται!). Πες ότι αντιμετωπίζεις το θέμα σου, ότι θες χρόνο να ηρεμήσεις και να σκεφτείς. Κι άλλαξε το θέμα, άσε τους να μιλήσουν για τα δικά τους. Εσύ θα χρειαστείς έναν αδέκαστο τρίτο, κατά προτίμηση επαγγελματία ψυχολόγο να ακούσει τα δικά σου. Μην το αργείς.
