Το βιβλίο το έχω διαβάσει και σίγουρα είναι μιά καταγραφή μιάς διήγησης με "σαμπανιζέ" διάθεση και κέφι γιά ζωή, από έναν άνθρωπο που δεν έχει ανάγκη από "άλλοθι".Και βέβαια μου έκαναν εντύπωση οι αναφορές στην Βασίλισσα Φρειδερίκη και στον Δ.Λαμπράκη, αν μη τι άλλο από πρώτο χέρι και πάντως ποστ μόρτεμ, όσον αφορά την φυσική τους παρουσία όσο και την επιρροή τους.Αυτό που αποσιωπάται εδώ είναι οι πολλές αναφορές της διήγησης, στον Μάη του ΄68 και οι ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις της παλιάς Επονίτισσας και φρέσκιας (1967) καθηγήτριας της Σορβόννης.Επιτέλους ας αφήσομε τον καθένα (στα 91 του ή αλλιώς ) να "λέει ότι θέλει".Και ναι, διαβάζεται μονορούφι.